Horae Belgicae (1968)

Horae Belgicae

(1968)–A.H. Hoffmann von Fallersleben– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende


¶ Nr. 77. Das ist dafür! 1.[regelnummer] Daer was lestmael een ruiter, die in het wynhuis zat; hy en deed er niets dan praten van zyn schoon lief dat hy had: ‘en ik heb er een lief, een overschoone maegd, 'k zal zien by haer te geraken tot dat zy my liefde draegt.’ 2.[regelnummer] Het meisjen aen den trap al van de kamer stond; zy hoorde deze woorden uit haer schoon lief zyn mond,
[pagina 173]
en zy riep: ‘ach here god van hier boven, geeft er my toch den zin dat ik den ruiter niet en laet in!’ 3.[regelnummer] Op eenen nacht men zag, al op den middernacht, op zyn schoon lief haer vensterken daer gaf hy eenen slag, en hy riep: ‘doet open, myn schoone vriendinne, doet open, myn zoete lief, en laet er my binne!’ 4.[regelnummer] ‘'k en doe er voorwaer niet open, 'k en laet er u niet in, ze klinkt my nog in de ooren uw trouwelooze min. en hadt gy gister avond wat beter gezwegen, gy hadt nog dezen nacht in mynen arms gelegen.’ 5.[regelnummer] ‘Als ik gisteren avond al in het wynhuis zat, schoon lief, dan was ik dronken, schoon lief, dan was ik zat.’ ‘En ik ben hier verciert met roode zyde! ruiter, myn wille staet vast, als 't u belieft, dan konde gy ryden!’ 6.[regelnummer] ‘Waer wil ik henen ryden, waer wil ik henen gaen? schoon lief, het is zoo donker, alhier en schynt geen maen; ja zoo donker, zoo donker al in den nacht, dat ik schier niet kan vinden waer myn jong hert naer tracht.’ 7.[regelnummer] ‘Wel is het dan zoo donker, zoo donker in den nacht, dat gy niet en kont vinden waer dat uw hert naer tracht: sa, neemt er het peerdeken by den toom en laet het hier wat weiden onder den lindeboom!’
[pagina 174]
8.[regelnummer] ‘Ik stae hier als een keerel en dat zeer hups en fyn, van goude zoo blinkt myn degen, myn zabel aen myn zy, en van zilver zoo blinken myn sporen.’ ‘Ruiter, myn wille staet vast, al wat gy doet is moeite verloren. 9.[regelnummer] Staet gy daer als een keerle en dat zeer hups en fyn, ik ben er hier van binnen frisch maegdeken allein. myn gordyntje is gestrikt met roode zyde: ruiter, het ic verloren gestaen, als 't u belieft, dan konde gy ryden!’ 10.[regelnummer] De ruiter wierd zoo gram en dacht in zyn gemoed, dat hy sprong op zyn peerdeken en stampte 't met zyn voet, en hy riep: ‘adieu, schoon lief, tot eere! gy zyt er eens myn lief geweest, maer nu zyt gy 't niet meere!’ Vlämisch: Fliegendes Blatt bei Willems Nr. 73. Der Text ist nicht sonderlich (z. B. 8, 1. Ick sta hier als een peerele (so auch 9, 1) En dat seer hups daer by), aber bei weitem besse als der in den Amsterd. VolksLB. u. der Brüsseler in Büsching und v.d. Hagen Volksl. S. 318-321. Die holländischen haben 3, 1. 2. die volksthümlicheren Verse: Het was nacht, 't was nacht, 't was midden in de nacht und 8, 1. 2. die richtige Lesart: Hier staan ik als een kareltje en dat zeer hups en fijn. Das entsprechende deutsche Lied ist schon zu Anf. des 16. Jahrh. gedruckt, s. meine Schles. Volkslieder S. 138. u. Mittler, Volksl. Nr. 301., u. hat sich mündlich in vielen Lesarten erhalten, s. meine Nachweisungen in den Schles. Volksl. S. 138. Dazu sind neuerdings noch mehrere gekommen: Wunderhorn, Neue Ausg. 1, 33-35; aus Anhalt-Dessau bei Fiedler S. 170; vom Harze bei Pröhle, Volksl. Nr. 82 und aus Ober- und Niederhessen bei Mittler Nr. 303 und 304. ¶ 1, 3. praten, schwatzen - 5, 4. zat, trunken.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank