Horae Belgicae

¶ Nr. 23.
Thijsken van den Schilde.

Het is goet vrede in alle duitsche landen
sonder Thijsken van den Schilde, hi leit te Delder ghevanghen,
hi leit ghevanghen so swaerlijc op sijn lijf.
Die vrou al van den Schilde si lach op hogher tinnen,
si sach die heren, die borghers comen binnen,
si en sach daer Thijsken haer liefste boele niet.
‘Ghi ruiters, ghi rovers, ghi heren van der straten!
waer hebdi Thijsken van den Schilde ghelaten?
waer hebdi ghelaten die liefste boele mijn?’
‘Och vrouken van den Schilde, nu en laet u niet verlanghen,
dat Thijsken van den Schilde te Delder leit ghevanghen,
hi leit ghevanghen so swaerlijc op sijn lijf!’
Dat vrouken van den Schilde en woudes niet gheloven,
si dede haer paerdeken sadelen ende tomen,
si reedt te Delder al voor dat hoghe huis.
‘Och Thijsken van den Schilde dats bistu nu hier binnen?
so steect uw hoofdeken al uit der hogher tinnen,
laet mi aenschouwen uw fiere jonghe lijf!’
Thijsken van den Schilde en liets hem niet verdrieten,
hi liet sijn hoofdeken ter hogher tinnen uit schieten,
hi liet haer aenschouwen sijn fiere jonghe lijf.
‘Thijsken van den Schilde, ghi en woudt mi hiet gheloven,
dat ghi bi daghe bi nachte soudt laten uw ruiten, uw roven,
dat ghi soudt laten uw roven ter halver middernacht.’

[p. 82]

9.

‘Ja vrouken van den Schilde, dat quam bi uwen schulden,

 

dat ghi woudt draghen dat silver ende root gulden,

 

dat ghi woudt draghen dat rode beslaghen gout.’

10.

‘Och Thijsken van den Schilde, haddi dat woort ghesweghen,

 

met silver ende rode gout haddic u op doen weghen,

 

dat u nu sal costen dijn fiere jonghe lijf.’

11.

‘Och vrouken van den Schilde, en soude u dat niet verdrieten,

 

dat mi die raven, die voghelen souden eten,

 

dat mi souden eten so menich clein voghelken?’

12.

‘Och Thijsken van den Schilde, en laet u niet verlanghen

 

ic sal uw radeken met rooskens ombehanghen,

 

daer op sal rusten dijn fiere jonghe lijf.’

Antw. LB. 1544. Nr. 59. (Hor. belg. 2, 137. Willems Nr. 108.)

¶ 8, 2. ruiten ende roven, plündern u. rauben - beslaghen gout, Goldplättchen, womit etwas beschlagen wird, an Kleidung u. Pferdegeschirr.