Horae Belgicae

¶ Nr. 22.
Herr von Maldeghem.

Mynheerken van Maldeghem
ging er al buiten jagen
drie mylkens buiten Brugge,
daer stond er een linde breed;
hy en vond er niets ter jagte
dan een herderken kleene;
hy moest hem tegenkomen,
het was hem lief of leed.
‘Wel herderken, wel herderken!
ik zou er u geiren vragen
wat wonder avonture
is in dit bosch te zien?
van waer komt deze horen,
deze overschoonen horen?
als ik hem laetst aenschouwde,
behoorde hy aen myn.’
‘Mynheerken van Maldeghem,
ga hier uit onze strate!
want deze schoone horen
en gaet er u niet aen;
blies ik op mynen horen,
myn overschoonen horen,
de zesendertig ketelaers

[p. 79]

 

al zouden wezen gram.’

4.

Mynheerken van Maldeghem

 

en wilde 't niet gelooven,

 

hy nam hem ende zette hem

 

aen zynen rooden mond.

 

de zesendertig ketelaers

 

kwamen uit 't bosch gesprongen,

 

gelyk de wilde hazen

 

voor eenen tammen hond.

5.

‘Houdt op, o kameraden,

 

van kappen ende kerven!

 

en slaet er toch mynheerken

 

van Maldeghem niet dood!

 

ik heb met hem gereden

 

door dorpen ende steden,

 

zeven jaer gedronken

 

en g'eten van zyn brood.’

6.

Mynheerken van Maldeghem

 

die schoot er al in zijn tassche

 

en gaf drie gouden penningen

 

aen dezen herder koen.

 

‘wy zyn ons zesendertig

 

mannen van avonturen,

 

er is voor d' een of d' ander

 

geen koussen ofte schoen.

7.

Mynheerken van Maldeghem!

 

gy moet ons hier beloven,

 

g'heel vaste gaen beloven

 

al op uw eerlykheid,

 

dat gy het niet zult zeggen

 

of met geen penne schryven,

 

als dat het bosch van Maldeghem

 

met roovers is beleid.’

8.

Mynheerken van Maldeghem

 

die heeft stille gezwegen,

 

hy en heeft het met geen pennen

 

geschreven of gezeid,

 

maer heeft met zynen voete

[p. 80]

 

te Brugge in 't zand geschreven,

 

als dat het bosch van Maldeghem

 

met roovers lag beleid.

Joh. Wilh. Wolf, Niederländische Sagen (Lpz. 1843.) Nr. 102. S. 153. ohne Angabe der Quelle (Uhland Nr. 161. B. mit alter Schreibung; Snellaert oude en nieuwe liedjes Nr. 72.) Bei Wolf noch eine 9-12 Str. von Prudens van Duyse hinzugedichtet. - Dr. 1, 2. uiter (buiten).

¶ 3, 7. ketelaers, Kesselflicker, loses Gesindel. Die Kessler gehören zu den unredlichen, ungeachteten Handwerkern. Wegen ihrer fahrenden Lebensweise galten sie schon frühe für Landfahrer und Betrüger: so wird ihrer unter dem Namen chaltsmide schon im 12. Jahrh. gedacht, s. Genesis Fundgruben 2, 31. Zeile 24 - 30. -5, 1. 2. wird bei Wolf übersetzt: ‘Haltet ein mit Kappen u. Kerben’. kappen, hauen - kerven, einschneiden - 6, 8. koussen ofte schoen, Strümpfe oder Schuhe.

Willems hat einen von den obigen abweichenden Text in sieben Strophen. Er bemerkt dazu: ‘Mir vorgesungen in der Umgegend von Maldeghem durch Hrn. Willems von Eecloo und andere. Man weist dort noch die Gruben, worin die Raüber wie man sagt eingekerkert waren.’ Trotzdem scheint es mir, als on der Willemssche Text Nr. 54. aus den beiden obigen zusammengesetzt ist. Doch wäre möglich, dass hier ein mündlicher Text zum Grunde liegt. Die drei letzten Strophen lauten in alter, von W. nicht recht durchgeführter Schreibung, also:

‘Mijnheerken van Maldeghem,
ghi sijt ons welghecomen!
tghelach sult ghi betalen,
wi drinken gheerne wijn.
sweert dat ghijt noit sult segghen
dat ghi in desen bosche
met rovers hebt ghedronken
of rovers hebt ghesien.’
Si namen sijn ghesmide
ende al sijn beste panden,
hi moest sijn budel ruimen:
‘houdt daer mijn penninc root!
ic wil tghelach betalen,
ic sal van u niet spreken,
maer vrienden, uw gheselschap
dat is mi al te groot.’
Mijnheerken van Maldeghem
mach weer naer Maldeghem riden.
si gaven hem vri gheleide
al om sijn edel bloet.

[p. 81]

 

hi hevet stil ghesweghen,

 

maer op deorde neergheschreven

 

hi Brugghe in die stede

 

metten teen van sijn voet.