Onze sporthelden. Deel 3

[p. 219]

Paul Degenaar
(in memoriam)

Vele van de vaderlandse voetbalminnaars zullen terugdenken aan de tijden waarin het Suriname-stadion nauwelijks de grote aantallen toeschouwers kon bevatten. Pauli ‘Degenaar’ Goudmijn, voorste rij derde van links, behoorde tot de nationale top.

Staand van links naar rechts: Rudolf Degenaar, Henny Gill, Leo Mans, George Degenaar, Ewald Wolf, Ursie Samsey, Wijks en Guno Hoen. Voor van links naar rechts: Jozef Edhardt, Willy Sleur, Paul Degenaar, Cornelis Graanoogst, Jozef Welles, Frank Silos en Renwick Wolf.

Januari 1996. Het nieuwe jaar was nauwelijks enkele uren oud, toen wij het schokkende en droevige bericht vernamen van het overlijden van Paul Degenaar in de vroege ochtend van nieuwjaarsdag in het koude Nederland. Kortgeleden nog hebben wij samen met vrienden zijn 60ste geboortedag gevierd in de ouderlijke woning aan de Arya Dewakerstraat in Paramaribo.

Reeds in het najaar van 1994 was hij naar zijn vaderland afgereisd en pas in oktober 1995, na de viering van zijn verjaardag op 17 augustus, keerde hij terug naar Nederland. Hoeveel aantrekkingskracht zijn geboortegrond op hem uitoefende bewezen zijn zeer veelvuldige bezoeken. Zo was hij bijvoorbeeld al eerder in 1994 in Sranan met vakantie en vertrok toen op 10 februari van dat jaar om enkele maanden later weer in ons midden te vertoeven.

Pauli Degenaar

Albert Paul Goudmijn werd op 17 augustus 1935 geboren als eerste zoon uit het huwelijk van Hendrik Goudmijn en Juliana Getrouw. Zijn vader was broer van Rudolff (‘Doffie’) Degenaar en wijlen George Degenaar. Pauli, zoals hij genoemd werd, dankt zijn grote bekendheid onder oudere voetballiefhebbers aan zijn carrière als voetballer bij Voorwaarts en het Nationale team van Suriname.

Als voetballer in SVB-verband was hij bekend onder de naam van zijn ooms; dus Paul Degenaar.

Tegenover de 4 (later 3) gebroeders Mijnals, bij Robin Hood presenteerde de grote rivaal Voorwaarts toen de

[p. 220]

3 ‘gebroeders’ Degenaar. Velen wisten toen niet dat Pauli niet de jongere broer was van George en Rudolff, maar oomzegger van hen! Zoals velen van zijn tijdgenoten heeft Pauli ook binnen het verband van de mr. J.C. Bronsplein Sportbond de basis kunnen leggen voor zijn latere voetballoopbaan. Hij was de centrale figuur van de voetbalclub Junior, een vereniging uit de Arya Dewakerbuurt, die begrensd wordt door de Wanicastraat, het Verlengde Molenpad, de Hirasingh- en Arya Dewakerstraat.

Zijn Bronspleinperiode werd gevolgd door de roemrijke periode bij Voorwaarts in de hoofdklasse van de SVB, terwijl enkele zijner generatiegenoten zoals Erwin Sparendam (Robin Hood) Humbert Boerleider (Transvaal), Frank Mijnals (Robin Hood) ook de overstap maakten naar de Cul.

De voetballer Pauti Degenaar

Het bijna dagelijks aanwezig zijn op het toenmalige voetbalbveld van Arya Dewaker (waarachter thans een tempel in aanbouw is) heeft van Pauli een voetballer gemaakt met uitstekende technische vaardigheden zoals balbehandeling, dribbeltechniek, passeervermogen, schotvaardigheid en passering. Zijn tactische kwaliteit (inzicht en overzicht) waren ook van bijzondere waarde. De positie die hij in het elftal (Voorwaarts en de nationale ploeg) bekleedde was die van rechtsbinnen. Op deze post fungeerde hij als schakel tussen de middenlinie en de voorhoede en maakte vele kilometers. Hij voorzag de buitenspelers en de midvoor van uitstekende passes.

Pauli zijn voetbalkwaliteiten bleven niet ongemerkt bij de toenmalige Braziliaanse trainer van de SVB, de heer Palmeira. Toen deze besloot zijn contract vroegtijdig te beëindigen, bewerkstelligde hij dat met hem naar Pernambucco, Brazilië, mee zouden reizen ‘Vossie' Belgrave (voor zijn trainersopleiding) en enkele spelers, waaronder Pauli.

Om nog steeds niet achterhaalde redenen werd Pauli van de lijst afgevoerd en kregen alleen Frank, Humphrey en Stanley Mijnals en Michel Kruin de kans hun kunnen in Brazilië te tonen.

In de periode (1955-1958) toen Robin Hood een zeer dominante positie in de Surinaamse voetballerij had en met 8 tot 9 spelers in de nationale selectie vertegenwoordigd was, behoorde Pauli tezamen met zijn

[p. 221]

clubgenoten Guno Hoen en Leo Mans tot de weinige geselecteerden afkomstig van een andere club dan de heersende landskampioen. Binnen deze selectie had hij vaak een basisplaats als rechtsbinnen ten koste van Frank Mijnals.

Pauli behoorde ook tot de grote groep Surinaamse voetballers die aan het einde van de 50-er jaren naar Nederland vertrok, aangeworven door het toen nauwelijks vijf jaren bestaande professionele voetbal. Pauli kwam bij de voetbalvereniging F.C. Haarlem terecht. Namen uit deze exodusperiode: Humphrey Mijnals, Michel Kruin, Erwin Sparendam, Frank Mijnals, Herman Rijkaard, Leo Kogeldans, Rudolff Degenaar, Leo Mans, René Letterboom, André Killian, Ludwig Zorgvliet, Puck Eliazer, Green, Johnson en Charlie Marbach. Onze totale voetbaltop werd binnen 2 jaren weggekocht.

De mens Paul Goudmijn.

Een vriendelijk en innemend mens is heengegaan. Hij had louter vrienden en geen vijanden. Wie herinnert zich niet de periode 1950-1960 toen de tegenstellingen tussen de voetbalclubs zeer scherp, om niet te spreken van vijandig, waren? Vooral de tegenstelling tussen Voorwaarts en Robin Hood was sterk antagonistisch. Pauli stoorde zich er echter niet aan en was bevriend met iedereen en bewoog zich met gemak in de kringen van spelers van andere clubs. Zijn beste vriend, overgehouden uit zijn voetbalperiode was André Killian, als linkshalf van Robin Hood zijn directe tegenstander.

Op zijn 60e verjaardag waren o.a. behalve André Killian (ze reisden vaak samen naar Suriname) aanwezig de ex-Robin Hooders: Michel Kruin, Frank en Stanley Mijnhals; de ex-Voorwaatsers Guno Hoen en Samsey, terwijl de speciale dankdienst werd geleid door ds. Karel Zeefuik, voormalige rechtshalf van Transvaal, ook een opponent van Pauli wanneer Voorwaarts en Transvaal tegen elkaar speelden.