Onze sporthelden. Deel 3

[p. 178]

Vrouw met sportief bestaan
Kranige mevrouw Kranenburg

Dat iemand door afwezigheid kan schitteren kan. Dit heeft mevrouw Esselien Kranenburg onlangs weer tijdens de Avond vierdaagse bewezen. Na 31 keren te hebben meegedaan moest ze het vorig jaar wegens bijzondere omstandigheden afzeggen. Van het jaar is ze gedemotiveerd geraakt omdat vele van haar spullen waaronder de vele AVD onderscheidingen gestolen werden. Een ieder die steeds de AVD heeft gevolgd heeft haar gemist bij deze 33e AVD. Gelukkig kunnen haar herinneringen haar niet ontnomen worden en deelt ze die graag met hen die geïnteresseerd zijn. Haar hele bestaan is sportief geweest. Ze heeft zo lang ze zich kan herinneren bewogen. En op verschillende manieren ook. Naast de wandelsport waar zij het symbool van is geworden heeft ze ook aan atletiek gedaan. Toentertijd, onder leiding van mevrouw Oostburg bij de vereniging ‘Driehoek’, waren hoog- en verspringen haar onderdelen. Ze is verder in tegenstelling tot wat velen denken één van de eerste vrouwelijke voetbalscheidsrechters geweest. Als verzorger van het Rode Kruis voorge-blesseerden tijdens voetbalwedstrijden van de SVB hoofd- en eerste klasse was ze jarenlang alom bekend. Samen met haar nu overleden echtgenoot die ook bij het Rode Kruis zat heeft ze vrijwillig haar krachten gegeven aan deze organisatie waar ze nog steeds deel van uitmaakt. Nu wordt ze alleen als het nodig is erbij gehaald omdat men vindt dat ze genoeg werk heeft verzet in al die jaren dat ze actief was.

Avond vierdaagse

De wandelsport is haar grootste liefde geweest. Het kon ook niet anders volgens haar. Het lot heeft dat bepaald en het verhaal van haar geboorte maakt dat ook aannemelijk. Toen haar moeder hoogzwanger was van haar kreeg ze een ingeving en wilde ze hals over kop naar Onverwacht vertrekken. De trein, toentertijd het vervoersmiddel, was al vertrokken. ‘Mijn moeder heeft de weg naar Onverwacht ‘33 km, te voet afgelegd en direct na haar aankomst ben ik geboren. Mijn moeder zei me altijd dat ik haar heb laten lopen en het zal daardoor zijn gekomen dat ik zo van de wandelsport heb gehouden’. Mevrouw

[p. 179]

Kranenburg is ondertussen 75 jaar en nog sterk en kan de herinneringen van de eerste AVD zonder moeite naar boven halen. Voordat de BVSS met de avondvierdaagse begon was er al een wandelmars. Die werd voor één dag georganiseerd en wel op Koninginnedag die op 31 augustus viel. Toen werd er 25 kilometers in één ruk afgelegd. Daar heeft ze een paar keer aan meegedaan en toen de BVSS, onder leiding van de heer van Eyck toen, het Nederlands idee van een in vier dagen te lopen wandelmars overnam was het geen moeilijke beslissing voor haar om mee te doen aan deze avondvierdaagse. De afstanden waren op elke dag hetzelfde, 15 kilometers omdat er in totaal 60 kilometers afgelegd moest worden en niet zoals vandaag de dag dat er een climax is op de derde dag wanneer de langste afstand wordt afgelegd.

Wandelsport

Wandelen is een aparte tak van sport en mevrouw Kranenburg heeft dat altijd zeer serieus opgevat. Naast de avondvierdaagse heeft ze aan alle marathons meegedaan. De eerste was naar Albina. Tijdens deze marathon ook door de BVSS georganiseerd, werd de wandelvereniging ‘Wakago’ (naar het geroep van een vogeltje in een boom langs de weg) opgericht door de groep wandelaars waar Kranenburg inzat samen met Lloyd Fung Loy, Telles en mevrouw Neekrui. Wakago heeft zelf ook Marathons georganiseerd en heeft een hele actieve kern gehad die nu jammer genoeg maar bijna logisch door de gemiddelde leeftijd minder actief is geworden. Door haar opleiding bij het Rode Kruis heeft Kranenburg altijd op verantwoorde wijze kunnen deelnemen aan de verschillende evenementen. Ze is altijd zeer serieus omgesprongen met haar gezondheid. Alk heb wel personen gezien die dat niet deden en een persoon is zelfs overleden tijdens een andere marathon naar Albina. Hij had de hele avond te voren gedronken en was laat opgebleven. Natuurlijk is dat onverantwoordelijk gedrag, maar hijzelf scheen zich geen zorgen te maken voor aanvang van de wandeltocht. Onze groep kwam hem onderweg tegen toen hij onwel werd en was gaan zitten. Hij verloor het bewustzijn en werd door militairen vervoerd naar de stad. Toen we in Albina aankwamen twee dagen later kregen wij de

[p. 180]

boodschap dat hij was overleden. Dat is nooit leuk om mee te maken, maar je moet gewoon eruit leren.

Lang leven

Gezond en wel zijn op vijfenzeventig jarige leeftijd is niet een ieder gegeven. Mevrouw Kranenburg zegt geen geheim te hebben om dit te bereiken. Je moet gewoon veel sporten wanneer je jong bent. Beweging maakt je lichaam sterk en later wanneer de jaren beginnen te tellen zal je het verschil kunnen merken met iemand die het grootste deel van zijn leven heeft gezeten en gelegen. En ook als je oud bent geworden moet je actief blijven. Ook op latere leeftijd zal het je meer goed dan kwaad kunnen doen. Ik blijf in elk geval bezig. Ik kan er niet zonder en als ik nog gemotiveerd was had ik meegedaan aan de AVD, maar met al mijn speldjes, medailles en dat soort dingen hebben ze ook mijn drang om aan de AVD mee te doen gestolen. Ik doe wel andere dingen. Het bezig zijn houdt me fit. Als ik stop met alle activiteiten zal ik snel dood gaan, dat weet ik.

(Overgenomen uit Sport scope van 29 april 1998.)