Onze sporthelden. Deel 3

[p. 173]

Man van initiatief, vernieuwing en doorzettingsvermogen
Imro Themen
(17 febr. 1943)

Als jongeman werd hij tot het tafeltennisspel B samen met Wim Menke en Harold Tonck B gestimuleerd door de tekenleraar Rudi Getrouw. In diezelfde tijd speelde Themen ook weleens als introducee tafeltennis op het terrein van het zwembad Kwiekwie bij het Plein van 12 mei. Ernst Görges was in die tijd voorzitter en hij besloot, dat Kwiekwie zich zou inschrijven als lid van de tafeltennisbond om zodoende mee te doen met de jaarlijkse kompetitie om het landskampioenschap voor clubs, individueel- en dubbelspel. Nogal wat jeugd op de AMS, de Surinaamse Kweekschool en het mulo was lid van Kwiekwie, zwom er, speelde tafeltennis, sjoelbak en/of waterpolo. Themen werd ook Kwiekwie's sjoelbakkampioen. Bij het eerstgehouden kampioenschap van Kwiekwie werd Just Watson eerste en imro Themen de semi-kampioen. Kwiekwie nam daarna deel aan het Nationaal Tafeltenniskampioenschap. Reeds bij haar eerste wedstrijd ontstond veel consternatie, want het team, bestaande uit Imro Themen, Wim Menke en Imro Schoonhoven won van de gerenommeerde club Spes Patriae met vaardige spelers als Humphrey Haimé, Renold Emanuels en Vasconcellos. Overigens eindigde Kwiekwie niet in de top. In 1964 speelde Themen voor een pas opgerichte club ‘Barna Stars’, samen met A. Dors en H. Ellensburg. Deze club werd ongeslagen tafeltenniskampioen van Suriname. Een jaar later, in de sportweek verloor Themen in de finale van deze kompetitie van H. Haimé. Kort hierna nam Suriname het op tegen Guyana, waarbij in onze selectie Humphrey Haimé (nu wijlen) Armand Dors en Imro Themen zaten. Ons team verloor de match met 5 tegen 2. Themen won één van z'n twee wedstrijden en ook Dors won één. Hierna vertrok Themen voor studie naar Nederland om in 1971 weer naar ‘home sweet home’ terug te keren.

In ons land

In 1981 benaderde de leiding van de hoofdklasse-voetbalvereniging SANTOS hem om in het clubbestuur te participeren. Hij werd er secretaris en kreeg de gelegenheid om daar een aantal vernieuwingen door te voeren. Zo werd van elke functionaris binnen SANTOS een taakstelling op papier gesteld; de club kreeg de beschikking over een psycholoog en een mentale begeleider t.b.v. de trainer/coach en de spelers, een

[p. 174]

team van medewerkers hielp met het produceren van informatie voor een kaartsysteem, waarin elke speler van elke hoofdklasseclub in kaart werd gebracht en tijdens de wedstrijd werd volgens een vast formaat vastgelegd wat elke speler tijdens de wedstrijd deed en hoe. Op deze gegevens baseerde Santos elke te spelen wedstrijd en de resultaten bleven niet uit. Want: schommelde Santos vanaf haar intrede in de hoofdklassecompetitie elk jaar weer tussen de 8e en de 9e plaats, later eindigde de club op de 4e plaats en had de vereniging achtereenvolgens Glenn Pocorni (1980) en Jimmy Lieveld (1982) als topscorer en O. Brien in de Nationale selectie. Santos kende ook een club van donors die maandelijks een vast bedrag stortten. Verder introduceerde de vereniging als eerste bij de SVB een officieel beloningssysteem voor de spelers, welk systeem afhing van verlies, gelijk of winst en met bijzondere premies voor de doelverdediger (bij mislukte strafschoppen tegen Santos) en voor de gehele achterhoede bij een schoongehouden doel. Als SVB-lid liet Santos zo en op andere wijze zijn invloed gelden op noodzakelijke aanpassingen en het ontplooien van initiatieven. Op aandringen van Santos werd de SVB gedwongen om voortaan te loten voor het afdraaien van de kompetitie en om tenminste voor de eerste (of algemene) ronde alle wedstrijden eerst in schema te brengen, alvorens te starten. Vóór die tijd bepaalde het SVB bestuur, naar eigen inzichten, elke keer weer hoe het schema voor de volgende weken eruit zag. Santos produceerde in 1980 de zgn. Santos Nota, die werd gestuurd naar de leiding van 't land, elke hookdklasse club, het SVB bestuur en elke districtscommissaris. Deze nota hield in een uitgewerkt en beargumenteerd plan voor het gedecentraliseerd voetballen om het landskampioenschap van Suriname. Vooral in 1983-1984 zorgde Santos ervoor dat de aankondiging van Santos' wedstrijden ook per opgehangen spandoek, op strategisch gelegen punten, gebeurde. Santos kende een clubblad en produceerde wekelijks statistische gegevens t.b.v. de trainer/coach en de spelers.

Begin jaren 60 domineerde John Veira, Marcel Meyer, Imro Themen en Rudo Walker op de atletieknummers hoog- en verspringen. John Veira was toen de absolute top. Vanaf 1975 produceerde Themen vooral ontwerpen voor o.a. etiketten voor allerhande producten. Zo ontwierp hij in de sportwereld ook de officiële vlag van de voetbalvereniging Robin Hood.

In 1985 schreef hij als secretaris in de kommissie die

[p. 175]

een nieuw transferregeling moest maken, het concept hiervoor. Tot heden is dit reglement in gebruik bij de SVB. Van 1985 tot 1991 trok Imro Themen zich terug uit de voetbalwereld.

Natuurlijke organisatievermogen

In 1991 benaderde een officiële commissie, bestaande uit vertegenwoordigers uit elke SVB-sectie hem om de functie van secretaris in het SVB-bestuur op zich te nemen. Toen ook duidelijk was wie er in dit bestuur zouden participeren en welke opdracht het meekreeg, stemde hij tenslotte toe. Ook in deze functie initieerde hij vele hervormingen, zoals: de successievelijke verbetering van het imago van het SVB-bestuur, het herstel van de orde in de stadions, evenals de verstoorde relaties met de FIFA, de CONCACAF en de CFU, het in het leven roepen van een SVB-buro van de manager. dat alle taken van het bestuur m.b.t. de selecties overnam en binnen het door het bestuur gemaakte kader optrad. De leiding van de moederorganisatie participeerde voortaan volledig in de internationale voetbalwereld en al gauw zaten A. Ramnewash, I. Themen, E. Schal en R. Goede in officiële kommissies van de CONCACAF: Themen zat als Caribische representant in de competitiecommissie en gedurende drie achtereenvolgende jaren organiseerde Suriname het zonetoernooi van de CFU en werd ons land zonekampioen. Themen zelf trad meermalen op als officiële CFU en CONCACAF wedstrijdcommissaris bij wedstrijden in Guyana, Suriname en Frans Guyana. Het lukte ook om na meer dan een decennium de leiding van de CONCACAF voor een officieel bezoek naar ons land te krijgen. Tevens was er elk jaar vanaf 1992, wel een voetbalcursus in Suriname en werden hier trainers en scheidsrechterscursussen c.q. opleidingen verzorgd, o.a. in Hikkerige, Lelydorp en Livorno. De oud- voetbalinternationals kregen alle aandacht van dit SVB bestuur onder leiding van Mr. A. Ramnewash. In categorieën werden de namen van deze voetbalhelden opgenomen. Deze informatie bereikte niet slechts hen, maar ook het SOC en de Surinaamse overheid. Voortaan hadden zij vrij toegang tot alle sportactiviteiten in SVB accommodaties. Het voorstel aan de overheid hield bijvoorbeeld in dat de eerste categorie zou voorkomen op de Protocollijst van de overheid. Later:

[p. 176]

in een ‘hall of fame’.

Bestuurder en vernieuwer

Het bestuur stuitte op verzet van clubs en bonden, toen het daadwerkelijk de voetbalcompetities wilde decentraliseren en de orde in en om het André Kamperveenstadion in overeenstemming wilde brengen met dat wat toen internationaal gangbaar was. Tijdens uitlandigheid van Themen werd het bestuur-Ramnewash afgezet.

Bestuur Themen na excuses van de A.L.V. aan het bestuur Ramnewash. In 1995 bood de ledenvergadering van de SVB bij motie haar excuses aan, aan het bestuur-Ramnewash en werd alsnog het beleid van dit naar huis gestuurde bestuur goedgekeurd. In 1997 besloten de lidbonden en enkele Topsectieverenigingen om een nieuw SVB bestuur o.l.v. Imro Themen te formeren, van welk bestuur werd verwacht, dat het de vele problemen zou weten op te lossen, dat het de SVB zou moderniseren, dat het de kompetitie om het nationale kampioenschap zou decentraliseren en dat de SVB een nieuwe structuur zou krijgen. Het bestuur Themen toog onmiddellijk aan het werk: het in verval geraakte bondsgebouw werd drastisch vernieuwd, de tribune-noord van het A.K. stadion gerenoveerd, de velden verbeterd, en het SVB-imago redelijk opgevijzeld. Maar... de discussies liepen reeds bij de eerste initiatieven zeer hoog op en de Topsectieverenigingen weigerden geargumenteerd om hun kompetitie te starten, terwijl de lidbonden dat wel normaal deden (15 van de 20). Uiteindelijk, na meer dan 10 officiële bijeenkomsten tussen bestuur en leden, 15 brieven en andere geschreven documenten, kozen de protesterenden voor de gang naar de rechter-in-kort-geding, die het SVB-bestuur in het ongelijk stelde. Het bestuur-Themen moest de leiding overdragen. (Men leze over het plan- Themen in het verslag van de secretaris van de SVB, juli 1998)

Dit SVB-bestuur bestond verder uit: Ramon de Freitas (ondervoorzitter), Norman Cameron (secretaris), Jenny Christoffer (penningmeester), Marcel Pengel (competitieleider) en de commissarissen Henry Wijngaarde, Moedio Tirtotaroeno, Sonny Hasnoe, Ramon Bourne en Franklin de Getrouwe. Directeur van het SVB-bedrijf was Gilly van Holt.

Themen heeft de SVB nooit anders willen zien dan als een groot voetbalbedrijf, een bedrijf dat het product voetbal produceert.

(Lees de SVB verslagen: '91, '92, '93, '98).