Onze sporthelden. Deel 3

[p. 164]

Een topsporter met menselijke waardigheid:
Frits Lambertus Purperhart

Expert en specialist in Avrije trappen’ Geboren op 25 december 1944 in een gebouwtje aan de Wanicastraat tegenover de St. Bonifaciuskerk, beweert hij met geestige snedigheid, dat hij zich de kerstgezangen van die dag nog goed kan herinneren. Frits Purperhart ten voeten uit! Frits is in één opzicht zeker een aardje naar zijn vaartje. Vader Henk Purperhart is namelijk bij Transvaal en in onze nationale selectie als topvoetballer de geschiedenis ingegaan; later was hij trainer van de jongens van NAKS. Hier wordt dus het spreekwoord weer eens bewaarheid in positieve zin: ‘De appel valt niet ver van de stam’. In de buurt waar hij opgroeide kon je naar hartelust broederlijk ravotten en van alles spelen, ook partijtjes voetbal die het meest in trek waren, o.l.v. grotere jongens. Op school leerde hij vrienden kennen die hij later in het topvoetbal weer ontmoette.

Naar volwassenheid

Ook deze grote voetballer is een oorspronkelijk pupil van het Mr. Bronsplein, waar hij in georganiseerd verenigingsverband begon bij een Ajax met jongens als Stanley en Runaldo Krenten, de gebroeders Burleson en Leysner, Bill Waterval e.a. Intussen was papa al trainer bij NAKS en op zijn aandringen sloot Frits zich bij die vereniging aan. Op zijn 17e levensjaar begon ‘men’ aan hem te trekken, enerzijds trainer Belgrave van Leo Victor en in andere richting door Jimmy White van Transvaal. Belgrave bleek sterker en zo belandde in 1963 de jeugdige Frits Purperhart bij Leo Victor, aan welke club hij onveranderlijk verbonden bleef, tenslotte als technisch directeur.

In Leo Victor

Leo Victor behaalde het landskampioenschap, waaraan Purperhart een niet te verwaarlozen bijdrage leverde. In die dagen beschikte deze vereniging ook over een basiselftal - het presenteren alleszins waard - met cracks als Henk Schotsborg (keeper), Ettiré Strok, Nieboer, Fernandes, Monsels, Griffith, Degenaar, Marcet e.a.

Leo Victor beleefde geregelde opkomst in binnen- en buitenland, met Frits als aanvoerder, die zich goed van zijn taak kwijtend en het goede voorbeeld gevend in

[p. 165]

grote lagen respect genoot.

Buiten Suriname

In de SVB (nationale) selectie onder bondscoach ‘Aambei’ Kamperveen, briljeerde hij, werd later aanvoerder en zelfs trainer. In 1968 werd hij samen met o.a. Wine Schal, Conrad e.a. geselecteerd en maakte hij deel uit van het Caribische elftal, dat in de U.S.A. samen met Europese teams voetbal moest promoten, hetgeen als een eervolle opdracht en erkenning van de spelkennis en -vaardigheid der uitverkorenen werd ervaren. Onze jongens hebben zich daar, zoals het rasechte Surinamers betaamt, van de beste zijde laten zien.

Sportman met waardigheid

Frits Purperhart heeft ten overstaan van het publiek er steeds naar gestreefd zijn waardigheid als sportman, ook buiten het speelveld, te bewaren en daarmee tegenstanders te ontwapenen en/of anderen gelukkig te maken. Hij wordt door velen gekenschetst als één van onze beste voetballers, die zich met zijn keihard schot gaandeweg specialiseerde in het nemen van vrije trappen, waarbij menig ‘muurmakers’ duizend en één angsten uitstonden. Zijn menselijke waardigheid en beschaafde attitude zijn tot ver buiten onze grenzen bekend (geweest), bij teams uit het Caribische gebied, Europa, Zuid- en Noord-Amerika en zelfs China.

In het dagelijks leven

Op de maatschappelijke ladder is de heer Frits Lambertus Purperhart opgeklommen tot Hoofd van de garage en de Koelafdeling van het Telecommunicatiebedrijf Suriname, TELESUR. Hij houdt zich schroomvallig afzijdig van gekrakeel en al het andere, dat mensen niet gelukkig raakt. Reeds uit zijn geesteshouding blijkt duidelijk zijn eerbied voor anderen, vooral voor ouderen, leidinggevende personen en vooruitstrevende jongeren. Als leidinggevende streeft hij er bij voortduring ernstig naar om het in hem gestelde vertrouwen niet te beschamen, hetgeen hem steeds gelukt, getuige als sprekend voorbeeld de vooruitgang van de teams die hij aanvoerde. Geen wonder ook, dat hij door zijn sportieve uitstraling, ook bij TELESUR en daarbuiten een graag geziene figuur is. Moge het zijn, dat zijn inzet op sport- en arbeidsgebied, ook bij velen van de tegenwoordige en

[p. 166]

toekomstige generatie te ontdekken is en dat wij in onze voetbalteams menig ‘Frits Purperhart’ mogen aantreffen. Deo volente!

Purperhart, Kranenburg en Botse