Onze sporthelden. Deel 3

[p. 162]

Adolf Poerwo

Een begaafde sporter met belangrijke prestaties. ‘Je hebt meer waardering voor iets, wanneer je het verworven hebt door noeste arbeid en planmatig werken, dan wanneer het je zondermeer in de schoot wordt geworpen’. Deze getuigenis kan door Dolf Poerwo zonder scrupules beaamd worden, omdat hij dankzij zorgvuldige en standvastige training, alsmede niet aflatende doorzetting, een topvoetballer en veelzijdig sportman geworden is. In de eind vijftiger en het prille begin van de zestiger jaren was hij een gewaardeerde Robin Hood-speler in de voorste gelederen.

Dolf zag op 21 januari 1939 in onze hoofdstad het levenslicht en bracht het grootste deel van zijn jeugd door in de ‘Cul’, zoals de Cultuurtuinlaan waarlangs het André Kamperveen Stadion staat wordt genoemd. Maar de beoefening van wat hij zijn ‘levenshobby’ noemt, kwam pas goed op dreef, toen hij deel uitmaakte van de volksbuurt Gonggrijpstraat. Net als in andere volksbuurten werden echte vriendschappen onder jongeren, solidariteit, affectie en saamhorigheid hoog in het vaandel gedragen en maakte sport en spel een intrinsiek deel uit van je leven. Tot zijn vriendenkring behoorden jongens die in onze voetballerij op enigerlei wijze furore hebben gemaakt en/of uitgegroeid zijn tot ware sporthelden, onder wie Armand Monsanto, Iwan ‘Pietje’ Frankel, Henk Schotsborg, Ronald ‘Dikke’ Koorndijk, ‘Tenny’ Nahar en verder nog jongens als George Gullit, Rene Letterboom en Johnny Enser. Met Monsanto ontmoeten wij later ook onze Dolf Poerwo in het nationale jeugdteam o.l.v. de populaire voetbalvirtuoos ‘Ampie’ Kamperveen.

Reeds op 18-jarige leeftijd maakte Dolf de grote stap naar Robin Hood, waar hij o.a. met Toni (alias Budel) Wilson voetbalde. Laatstgenoemde was toen de oudste voetballer in de hoofdklasse (36 jaar). Ook in het nationaal elftal zouden die twee samen Suriname's eer verdedigen. Dolf herinnert zich zijn eerste optreden in de ploeg van het gerenommeerde Robin Hood. Dat was tegen aartsrivaal Transvaal. Robin Hood won met 5-0 en Dolf Poerwo mocht in die wedstrijd een strafschop nemen. Onfeilbaar........! Het was ook in

[p. 163]

deze wedstrijd, dat zijn befaamdheid gevestigd werd vanwege zijn bekende ‘omhaalbal’. Deze ontmoeting werd voor de jonge Poerwo een onvergetelijk gebeuren.

Als hoogtepunten uit zijn sport (m.n. voetbal) loopbaan noemt deze begaafde sporter o.a. de trip met het Surinaams jeugdteam naar het voormalig Brits Guyana (nu Guyana), de wedstrijd Suriname - Nederland met o.a. Humphrey Mijnals, de kwalificatiewedstrijd voor de Olympische Spelen tegen de Nederlandse Antillen, (die met 5-1 gewonnen werd) en het feit dat hij werd uitgeroepen tot sportman van het jaar.

In augustus 1961 vertrok Dolf Poerwo richting Nederland, alwaar hij zo goed als direct voor RCH uit Haarlem zeven jaar lang voetbalde samen met de Surinamers Charlie Marbach en Harold Cyrill. Na zijn vertrek bij RCH speelde hij twee jaar in Belgie alwaar hij zijn landgenoot, de ex-Voorwaartser Rene Deira ontmoette. Poerwo heeft na zijn Belgische tijd ook gespeeld voor Real Sranang en voor de V.V. Ripperda, waarvan hij jarenlang lid bleef.

In eigen land deed hij ook aan basketbal, korfbal en dammen. In Nederland aan zaalvoetbal ondermeer in de Haarlemse zaalvoetbalselectie, tennissen, skiën, schaatsen en zo af en toe biljarten. Zijn favorieten van vroeger zijn: Pele (inclusief het elftal dat in 1958 wereldkampioen werd), Di Stefano, Eusebio en Johan Cruyff. De beste voetballer van de wereld was voor hem lange tijd Diego Maradonna en hij koestert veel bewondering voor de basketballers Magic Johnson en Michael Jordan.

Adolf Poerwo tijdens een reünie in 1993 te Amsterdam.