Onze sporthelden. Deel 3

[p. 153]

Uitmuntend doelman en nog vééél meer....
Edmund Franklin Leilis

Intelligent, slagvaardig en alert Doelmannen, keepers, doelverdedigers, goalies of hoe u ze ook maar wilt noemen, blijken eerst - en dat niet alleen incidenteel - uitzonderlijk opmerkenswaardige en duidelijk significante prestaties te moeten leveren tussen de drie goalpalen alvorens zij voor sportverslaggevers en lieden van dat slag saillant-vermeldenswaard worden geacht. Ja, dit schijnt het tragikomische van hun ‘beroep’ te zijn. Toch hebben ettelijken hunner hun doel op zulk een beslissend voortreffelijke wijze weten te verdedigen, dat de overwinning van hun team in hoofdzaak aan hen te danken is geweest en derhalve het niet expliciet vermelden van hun succesvolle inspanningen grote afbreuk doet aan de vormgeving en waarheidsgetrouwe inhoud van het desbetreffende verslag. Tot deze groep uitmuntende doelverdedigers moet onmiskenbaar gerekend worden Edmund Leilis, sinds 1968 jaren achtereen de onbetwiste keeper van Robin Hood en ook vele opeenvolgende jaren van onze nationale elftallen.

Jeugd

Hij is geboren op 17 april 1950 aan de Van Idsingastraat, in welke ouderlijke woning hij totnogtoe zijn heem weet en hij heeft heel veel moeite zich voor te stellen ooit elders zich metterwoon te vestigen.

Edmund behoort tot een gezin van 9 kinderen, waarvan - karakteriserend - alle 4 de broers aanmerkelijke hoogten in de sport hebben bereikt, met name met voetbal en basketbal. Edmund is, evenals vele voetbalgrootheden uit vele jaren, een product van het populaire Mr. Bronsplein, alwaar hij de basis legde voor zijn doelmanscarrière. Zijn eerste schreden zette hij in dit sportcentrum voor onze volksjeugd, bij wie jammer genoeg al te veel talent vanwege het gebrek aan ontwikkelingsmogelijkheden latent blijft. Samen met jeugdvrienden als b.v. Roy Vanenburg, maakte hij zich daar van het ongeschoeide voetbal los en vond op 16-jarige leeftijd zijn weg naar de jeugdselectie van de volksclub Robin Hood, die hij nooit meer vaarwel zou zeggen, getrouw als hij van karakter is.

Zijn intelligentie, schranderheid, levendige weetgierigheid, aangekweekte beroepsliefde, gemotiveerd-

[p. 154]

heid en zelfvertrouwen hebben hem sprongsgewijs een plafond doen bereiken in zijn maatschappelijk bestaan. Via de middelbare ambtelijke opleiding klom hij op tot Onderdirecteur van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, waar hij vanwege zijn goede ambtelijke attitude (dienstbaarheid) en vooral zijn kennis op het stuk van de Personeelswet en andere relevante zaken een ware vraagbaak blijkt te zijn.

Sterke doelman

Edmund Leilis heeft zich reeds vroeg ontpopt als een sterke doelman, fysiek, die zijn tegenstrever doelbewust, onbeschroomd en vastberaden tegemoet treedt. Hij heeft steeds zijn verstandelijke vermogens en andere capaciteiten uitgebuit ten bate van zijn werk als meest verantwoordelijke verdediger van zijn goal, zijn heiligdom. Vanaf het Mr. Bronsplein tot in toernooien en tournees in het buitenland is hij een van de uitnemende doelverdedigers geweest, zoals onze sportgeschiedenis velen heeft voortgebracht. Te denken is aan - zoals ze vanaf de 20-er jaren tijdens wedstrijden te werk gingen - ‘sieraden’ als Charles Naloop (Cicerone), Harry Nassy (Voorwaarts), Cornelis Graanoogst (Voorwaarts), Charles Knel (MVV) en ga zo maar even door. Leilis was als doelman in zijn dagen een vast begrip en hij genoot in die positie het volste vertrouwen van het publiek. Bij sommige fanatiekelingen was bij hem falen uitgesloten. In 1968 nestelde hij zich voorgoed in Robin Hood, verving er Van Dorpel als doelverdediger, deed in zijn eerste wedstrijd tegen de aartsrivaal Transvaal van zich spreken, gaf in zijn tweede wedstrijd tegen Leo Victor zijn naam meer glans en vestigde in de derde tegen Voorwaarts zijn reputatie; zodanig, dat hij als



vanzelfsprekend werd getipt voor en opgenomen in de bonds- d.i. de nationale selectie. Zo heeft hij vaker het doel onbesmet gehouden of mede door zijn voortreffelijk werk, soms als een ware durf-al, zijn team de overwinning helpen bezorgen of menig vermeende nederlaag tijdig afgeslagen. De jarenlange, bijna aaneengeregen, ongeslagen kampioenschappen van Robin Hood zijn voor een niet onbelangrijk deel aan Leilis te danken. Edmund zegt eerlijk heel vaak, graag en met stil verlangen naar de dagen van weleer terug te denken aan de tijd van zijn op de voetbalvelden bezig zijn. Zelfs de verliezen van Robin Hood - toen op

[p. 155]

Onvergetelijke tijden

tournee in Nederland in 1976 - tegen de zeer sterke verenigingen met profspelers t.w. AJAX (3-4), de ruststand was 3-1 voor Robin Hood, en tegen FEYENOORD (1-3) werden door hem ervaren als hoogtepunten, waarbij onschatbare spelerservaring werd opgedaan, die in de komende tijden zijn rendement zou doen blijken. Wat hij ook niet vergeet, juist omdat het als triest is ondervonden, is dat Suriname op het punt voor deelname aan de eindronde van een W.K. het in Peru niet haalde. Niettemin kon ons land, dat redelijk goed voetbal leverde, niet al te teneergeslagen huiswaarts keren. De jongens waren immers heel wat wijzer geworden. Volgens Edmund waren 1977, '78 en '79 zijn belangrijkste succesjaren; dit, wellicht als gevolg van de nimmer te versmaden ervaring die inmiddels in Nederland was opgedaan. Robin Hood kon daardoor vele jaren bij ons als no. I aan de top blij-ven. Nog steeds kan hij zich verlustigen in gedenkwaardige momenten, zoals de afscheidswedstrijd van PELE op Trinidad tussen een Caribische team en New York Cosmos. Edmund maakte samen met Miller en Olieberg deel uit van de eerstgenoemde selectie; ook van de bijzondere onderscheidingen ‘SVB B zilveren bal’ en een ‘Ridderorde’ die hem zijn ten deel gevallen.

Andere sport?

Ook andere takken van sport hebben van Leilis belangstelling gehad en hij blijkt er niet onverdienstelijk te hebben gepresteerd. Bijvoorbeeld in basketbal bij de toen vermaarde C.L.D., maar ook Robinhood-basketbalclub. Vervolgens is hij opgetreden als bekwaam basketbalscheidsrechter, sportverslaggever en parttime radio-omroeper. Na zijn actieve voetbalperiode staat hij alle sporters gaarne met raad en daad bij.

Manusje-van-alles

Edmund Leiles houdt veel van de sport, heel veel zelfs. En hij houdt het meest van zijn club Robin Hood, waar hij totnogtoe een leidende rol blijft spelen. Trouwens, hij is er het manusje-van alles: de aandrager van werkbare oplossingsmodellen bij geschillen, de formateur van besturen, trainer, adviseur, bestuurslid en nog veel meer, terwijl hij voor alle karweitjes is te vinden. Ja, hij heeft er nogal wat in de melk te brokkelen, deze geziene figuur!