Onze sporthelden. Deel 3

[p. 73]

Topspeler, trainer en coach
Ramon Theodorus Krieger
Op 35jarige leeftijd een koninklijke onderscheiding.

Deze basketbalfanaat, topspeler, trainer, coach en de onvolprezen animator van de Nederlandse club ARGUS in de zeventiger jaren, heeft op sport (basketbal) gebied aan het imago van de Surinamer-in-hetbuitenland een aureool van zekere roem verleend. De jongeman, die in ons land speelde voor INDE(pediente) en als schier vanzelfsprekend werd opgenomen in de nationale selectie, werd geboren te Paramaribo op 17 juni 1935, had aan de Jodenbreestraat een jeugd, waarover hij getuigt God en zijn ouders zeer dankbaar te zijn en waaruit hij nog steeds(op late leeftijd)met vreugde herinneringen ophaalt aan jongens als zijn broer Eddy, Ed Zaal, domine's zoon Chris Paap, Anton del Prado, ‘Witje’ Sibilo en Henry de Sanders.

Van zijn broer kreeg hij de stimulans om te gaan sporten, toen hij met hem mee mocht naar een wedstrijd van Indepediente. Hij raakte onmiddellijk gefascineerd en zou voortaan blijven sporten. Men hoeft slechts oppervlakkig de sportprestaties van Ramon Krieger in ogenschouw te nemen om vol bewondering tot de conclusie te komen dat men hier te maken heeft met een ijzeren discipline, een niet aflatende volharding en een vaste wil om in de hoogste sportregionen te belanden en er te blijven. Als trainer/coach van het nationaal damesteam, waarin o.a. Ismay van Wilgen (naar wie een sporthal is vernoemd) Gerda Lobato, Gerda Mc Donald e.a. boekte hij grote successen. Met de St. Louise mulo-school werd hij driemaal kampioen. Verder adviseerde hij ettelijke verenigingen die een goede sport (basketbal) organisatie op poten wilden zetten. Enkele van de hoogtepunten uit zijn sportcarrière werpen een goed Licht op de roem die hij herhaaldelijk oogstte: op Trinidad (1957) uitgeroepen tot ‘the Most Valuable Player’, tegen de Harlem Globe Trotters stak hij ver boven de middelmaat uit (1958) en in dat zelfde jaar werd hij uitgeroepen tot ‘sportman van het jaar in Suriname’, in 1960 was hij in de voorronde van de Olympische Spelen (Italië, Bologna, Rome) te bewonderen, alsook in de Pan-Amerikaanse Spelen 1971 (Cali, Columbia), in welk jaar hij gedecoreerd werd

[p. 74]

met de Ere-medaille in goud verbonden aan de Orde van Oranje Nassau.

‘Schieten’ kon deze Krieger buitengewoon, waardoor hij de bijnaam ‘Barrazo’ kreeg naar de gelijknamige Braziliaanse top basketballer.

In Nederland

In Nederland- intussen gelukkig getrouwd met Manon Carrilho (ooit kampioen badminton) en vader van twee zoons die het in de sport ook opvallend goed doenwerkte hij bij de gemeente 's-Gravenhage als de eerste Surinamer en werd hij als eerste ambtenaar tot ‘sportman van het jaar’ uitgeroepen. Hij ontving toen de Theo Terhorst-beker, dit ook als allereerste. Ramon Krieger is lange tijd tot een van de meest op de voorgrond tredende Surinaamse sportlieden gerekend, en elke sporter mag aan hem een voorbeeld nemen en zijn advies ter harte nemen dat luidt: ‘Werk hard op de trainingen; laat het een voordeel zijn jouw tekortkomingen te kennen en eraan te werken; probeer steeds fairplay en sportmanship hoog in het vaandel te dragen!’

Ramon Krieger, een top basketballer, trainer, coach.