Onze sporthelden. Deel 3

[p. 69]

Aan het firmament fonkelt een ster
Robert Ferrier
Allrounder: topsporter, trainer/coach, bestuurder

Wie Robert Henri Ferrier ooit ontmoet kan in de verste verte niet bevroeden, dat in deze eenvoudige mens zoveel natuurlijke begaafdheid schuilt, zoveel ontembare werklust en ijver, zoveel geestkracht en inventiviteit. En wie, zoals wij, het voorrecht mag smaken een blik te werpen in zijn veelzijdig en gevarieerd sportcurriculum, staat verbaasd over en raakt diep onder de indruk van de talrijke saillante momenten in het leven van deze allround topsporter. Als bezitter van het diploma M.O. Lichamelijke Opvoeding van de Haagse Academie (30 juni 1967) - Robert werd op 3 juli van dat jaar 27 jaar oud - heeft hij zich op sublieme wijze waar gemaakt en voor velen, jong en oud, is zijn noeste, niet aflatende arbeid tot een zegen geweest. Eerder, in 1963, had hij aan het Centraal Instituut voor de Opleiding van Sportleiders (C.I.O.S.) het diploma behaald met specialisaties voetbal en basketbal. Vanaf 1988 is hij cursusleider Lichamelijke Opvoeding van het Instituut voor de Opleiding van Leraren.

Sportloopbaan in notedop

Reeds op 12-jarige leeftijd was het voorbeschikte sportgenie Robert Ferrier lid van een sportvereniging, OASE, voor zwemmen en tennis en speler van de voetbalvereniging Armada te Zorg en Hoop. Twee jaar later basketbalde hij voor N.S.M.(Nimmer Strijdens Moe) van het Amsterdamse Lyceum en in 1958/'59 voor de Nederlandse basketbal jeugdselectie, direct waarna hij werd aangetroffen in de hoofdklasse vereniging van Sandfoort. Van 1963-1967 maakte hij als speler en trainer furore met de basketbalvereniging SUVRIKI (Surinaamse Vrienden Kring) uit Den Haag en promoveerde deze op sensationele manier naar de hoofdklasse. Toen hij in 1967 naar Suriname terugkeerde sloot hij zich aan bij de basketbalhoofdklasser INDEPEDIENTE en reeds het jaar daarop mocht hij zijn organisatievermogen ten dienste stellen als bestuurslid van de Surinaamse Basketbal Bond en als zodanig voorzitter van de Technische Commissie (tot 1970). Van 1972-1974 ontmoet men in het Patronaat Robert als een fervente en verdienstelijke volleyballer. Tot 1986 ontwikkelt hij dan vele en verschillende activiteiten, w.o. initiatiefnemer en trainer van het

[p. 70]

Middelbare scholensporttoernooi, mede-oprichter volleybalvereniging Algemeen Pedagogisch Instituut, van welke club in 1975 zowel de heren als de dames promoveerden naar de hoofdklasse, bij welke gelegenheid de naam in AVANTI werd veranderd. Ferrier speelde actief mee.

1976-1978 was hij bestuurslid/competitieleider van de Surinaamse Volleybal Bond en van '82 tot '84 voorzitter van de Judovereniging ‘Hajimé’, van '80 tot '84 bestuurslid van het Surinaams Olympisch Comité en daarna twee jaar lang voorzitter van de Surinaamse Judobond. In de eind zeventiger-, begin tachtiger jaren speelt de schier onvermoeibare allrounder voor Oase tijdens de 35-plus veteranen driehoekstoernooien met als onderdelen voetbal, volleybal, basketbal en zwemmen en in weerwil van een reeds respectabele leeftijd ziet men hem bruisend van vitaliteit nog aan sport doen, als speler, als bestuurslid, als adviseur. Bij het schrijven van deze schets, augustus 1998 is Robert Ferrier de projectdrager van het Sport Medisch-, Advies- en Keuringsbureau.

Zijn jeugdjaren

Deze sportfanaat - of voor sommigen sportduizendpoot - zal hoogstwaarschijnlijk generaties lang in de herinnering blijven als één der in het oog springende en bijzondere coryfeeën uit onze sportgeschiedenis. Reeds op zijn 8-jarige leeftijd lieten de grotere jongens uit de buurt (Wagenweg-, Klipstenen-, Herenstraat) hem en de even oude Terry Agerkop heel vaak een paar rondjes hardlopen. In die periode was hij welp in Groep 2 der Padvinderij; daar deed hij aan hoogspringen en hardlopen. In de periode 1949-1951 ging hij met zijn ouders kijken naar wedstrijden in Amsterdam, wanneer de basketbalvereniging Agama, later omgedoopt in Azimma moest spelen met o.a. sterren als Rudi Sibilo en Parisius. In die tijd begon hij als 10-jarige ook ijverig te basketballen op de Dongenschool, waar men de beschikking had over een volledig bevoegde leraar lichamelijke opvoeding en waarop het schoolterrein in de straattegels met rode bakstenen velden voor basketbal, volleybal, slagbal en kastie waren uitgezet. Terug in Suriname, nog heel jong, was hij op Zorg en Hoop medeoprichter van de voetbalvereniging Armada, aan welke reeds bij haar eerste optreden van de NGVB de prijs voor ‘best geklede

[p. 71]

vereniging’ werd ontvangen. (Lichtblauwe trui, donkerblauwe short met een witte bies), later heeft Armada opzien gebaard op het Mr. Bronsplein.

In de leeftijdscategorie tot 14 jaar werd Robert 2^e op de 25 meter borstcrawl in een tijd van 16,2 seconden.

Hoogtepunten

Ferrier zelf markeert bescheiden als hoogtepunten:

Zijn verkiezing in de Nederlandse jeugd basketbalselectie als eerste niet in Nederland geboren Nederlander (1958) en zijn deelname aan een jeugdtoernooi in Mulhouse, Frankrijk tegen jeugdselecties uit Italië, West-Duitsland, Zwitserland, België en Frankrijk. De promotie in 1965 van SUVRIKRI naar de eredivisie in Nederland en wel ongeslagen.

Het 10-jarig bestaan in juni 1983 van de volleybalvereniging AVANTI onder zijn voorzitterschap. Avanti had toen als de grootste vereniging 12 teams in de competitie en de dames werden kampioen van Suriname. Voor hem een persoonlijk hoogtepunt is, dat hij met zijn hele gezin, vrouw en vier kinderen van 20, 17, 15 en 11 jaar op 1 juli 1986 de zwemmarathon Domburg-Paramaribo heeft gezwommen.

Suvrikri

De triomfantelijke geschiedenis van de Surinaamse Vrienden Kring (Suvrikri), onder de alleszins bezielende leiding van trainer-coach Robert Ferrier, vormt in het Nederlandse basketbal een hoofdstuk apart.

15 april 1961 was de oprichtingsdatum en binnen 5 jaren bereikten deze gemotiveerde, sterk met het bas-

Suvrikri 1968. Van l.n.r staand: R. van Eyck, G. Leckie, R. Breeveld, R. van Aerde, L. van Lobrecht en R. van Trikt. Hurkend: R. Lijkwan, H. Chin A Paw, Robert Ferrier, M. Kersout en W. Petrici.

[p. 72]

ketbal geëngageerde Surinamers de hoogste top: de eredivisie. Over de kampioenswedstrijd schreef toen een Nederlands sportblad o.m.:

‘Voor een volle tribune, waarop o.a. bondsvoorzitter Piet Storm had plaatsgenomen, speelde Suvrikri zich in de Haagse Academie via een overtuigende overwinning van 60-49 op het Leidse Bona Stars naar de hoogste klasse van het Nederlandse basketbal: de Eredivisie. Na de degradatie van Argus verleden jaar in Den Haag dus weer topsport door toedoen van de sympathieke Surinamers, die terecht met trots kunnen wijzen op het feit, dat diezelfde middag het 2^e en het 3^e team eveneens kampioen waren geworden van respectievelijk de 2^e en 3^e klasse District Den Haag. Een overweldigend succes!’

Tot zover de sportkrant.

Ja, de opkomst, de bloei en de voortdurende progressie van Suvrikri zijn in het Nederlandse basketbal spectaculair geweest, groots en bijna uniek.

Onder de Surinamers in Nederland manifesteerde zich toen uiteraard grote, waarachtige trots, die o.m. tot uiting werd gebracht in kernachtige, anekdotische gezegden als: ‘Ai, un dungru Apollohal’ e.a. Met Suvrikri heeft Ferrier er zijn naam en faam als trainer en coach onuitwisbaar gevestigd.

In Hall of Fame

Van Robert Ferrier is nog zoveel markants en merkwaardigs te boekstaven. De ons toegemeten ruimte laat dit alles evenwel niet toe. Hopelijk zal een volledige beschrijving van zijn sportroem te vinden zijn in een te onzent nog te realiseren ‘Hall of Fame’.