Nieuwe proeve van klijne gedichten voor kinderen

[p. 181]

Lofzang.

Hoe zal ik u, mijn God! mijn Heer!

Met dankbaarheid verheffen

Ach kon mijn kinderlijke zang

Den toon der Englen treffen.

Daar wat ik ben, wat mij omringt,
Mijn hart tot u te loven dringt.

Mijn ligchaam is een kunstgestel,

Een blijk van uw vermogen;

Elk lid wordt als een radertuig,

Naar ik 't begeer, bewoogen.

Waar door ik dagelijksch mijn pligt,
Mijn kinderwerk met vreugd verrigt.

Daar 't vee, ofschoon 't met stomme taal

Uw wondren moet verbreiden,

Zijn God niet kent, schonkt gij me een Geest,

Om mij tot u te leiden;

Op dat ik uwe gunst en trouw
Naar uwen wil verkonden zou.

[p. 182]

 

Al wat ik zie het veld, het vee

 

't Moet mij ten nutte wezen.

 

Wie moet u, die dit alles geeft.

 

Met dankbaarheid niet vreezen!

 

Mijn levenskragt, mijn lust, mijn tijd

 

Zijn eeuwig u, Mijn God! gewijd.

EINDE.