Nieuwe proeve van klijne gedichten voor kinderen

[p. 155]

Het vertrouwen.

Zou ik Godes hulp mistrouwen,

Die den armen niet verlaat,

Wiens benaauwd gekerm en zugten

Tot Hem door de wolken gaat?

Armen noemt Hij zijne kinderen.

Armen kindren doet Hij wel.

Die aan armen hulpe weijgert,

Zondigt tegen Gods bevel.

Hij, die alles draagt, geeft mildlijk

Zon en Regen overal;

Op dat ook het veld zijn vrugten

Aan den armen geven zal.

Zou Hij, die het klijnste wormpje

Met de schoonste verw bekleedt,

Ons van honger zien versmagten,

En niet merken op ons leet?

Neen; Hij wil dat wij ook bidden,

Geef ons nu ons daaglijksch brood!

En verhoort ons; 'k zal niets vreezen

Want zijn goedheid is zoo groot.