Panopticum

[p. 35]

De muur

Bijna verloren in haar lichaamstuin,
IJverig op weg met mij onder te domplen
Komt een verwachting, die 'k moet doen verschromplen,
Doorbreken in het glanzend donkerbruin

Van 't oog, en de gereede lust vergaat
Tot stroeve onlust, men zou uit haar oogen
Dien blik wegschreeuwen willen; ijdel pogen,
Er zal geen kans zijn, dat zij het verstaat.

Te weinig comediant om argeloos
Het warme antwoord op dien blik te veinzen,
Al bezig, onbewust, terug te deinzen
Hoor ik haar vragen: waarom ben je boos?