Panopticum

[p. 34]

Monoloog

Nooit zeer hardnekkig maar bij vlagen fel
Kwelt mij de vraag: wilde het leven toch
Anders geleefd zijn, minder zelfbedrog,
Minder geneigdheid tot het eenige spel,

Dat ik, telkenkeer sceptischer najaag?
Maar men richt zich het leven zelf niet in,
De dingen wekken daden, wier begin
De charme inhoudt van een open vraag.

Beurtlings keert pijn, wanhoop, bevrediging,
Daarin een trouweloosheid, die de vrees
Al niet meer wekt dat zij nog eens geneest,
Hoogstens ontkracht wordt tot herinnering.