Panopticum

[p. 21]

Het wachtwoord

(Denkend aan H.M.)

Altijd en eeuwig soldaat.
Eenzaam, verbeten; en honds
Trouw aan den meter gronds
Waar het altijd en eeuwig om gaat.
Hij ging, viel uit de rij,
Wie, waar hìj stond bleef staan?
Ander wachtwoord dan hij
Uitgaf richt het bestaan.

... De wolken leunen weer laag
Op den rand van den horizon.
Torens, dorpen en dijken
Strak in het grootsch perspectief
Van dit grauw en gesloten land.
Traag komt de zon,
Het nadenkend water
Blinkt in zijn nederlaag.

Overrompeld op eigen erf
Loop ik onder de vloedgolf uit,
Kaal en verkild tot op 't nerf,
Vaal in een vale huid.

[p. 22]

 

Dit uur is hij vergaan,

 

Weggedaan in den dood

 

Waarmee het leven begint.

 

't Vers waar de ziel op drift

 

Haar kurve in heeft gegrift

 

Blijft parool onder elk bewind.