Panopticum

[p. 19]

Kwatrijnen

Zoolang de oorlog, dwars door zijn alarmen,
Gedoogt dat wij ons aan elkander warmen,
Zal ik het leven niet verbeteren,
Vanavond wil ik slapen in uw armen.

*

Ik zie mijn hand, zij zal mij eens begeven.
Ik zie het zonlicht op het water beven.
Ik hoor de stem, die mij het liefste is.
Ik schrijf: een snel, smal randschrift op het leven.

*

[p. 20]

 

Vanmorgen zei mijn vader: kind sta op.

 

Vanmiddag plukte ik grijs haar uit mijn kop.

 

Ik moet nog leven, nog ik weet niet wat doen;

 

Vanavond geeft het hart zijn laatsten klop.

 

 

 

*

 

 

 

Ook wie het lot in eigen handen neemt,

 

Den doolweg volgend die 't gemeen bevreemdt,

 

Vindt overal de tirannie der raadslen;

 

En van de vrijheid slechts wat er naar zweemt.