Panopticum

[p. 7]

Nog niet ontbrekende

Wakker worden in het lieve licht,
En verwonderd weten hoe de dingen
Van den avond mij opnieuw omringen,
Hoe het boek nog op de tafel ligt,

Hoe de witte hyacinthen geuren,
Hoe de boiler volloopt voor het bad,
Hoe 't rumoer buiten opnieuw opspat.
Stil liggen naast dingen, klanken, kleuren,

Zelf die drie zijn, in één vorm vervat.
Wakker worden, en nog niet ontbreken,
Stil de hand, die, dralende op de deken
Wil bewegen, maar zij wacht nog wat,

Tot de barre waan van taak en plicht
Overhand neemt op het ledig zinnen.
Maar 't traag hart weet nog alleen dit eene
Wakker worden in het lieve licht.