In het land der wijsneuzen

[p. 18]

Ferdinand de Droomer.

Hoort allen toe, hoe of het gaat
Met elk die suft en droomt op straat:
- Als Ferdinand naar school toe liep,
Was het precies alsof hij sliep;
Hij zag geen enkel vriendje loopen
En droomde met zijn oogen open,
En vroeg een vreemd'ling hem den weg,
Dan wist de jongen heg noch steg.
Eens gaat hij weer om kwart voor negen
Naar school en komt een rijwiel tegen;
Zijn vaart wordt vrij onzacht gestuit,
Al droomend wijkt hij achteruit
En Ferdinand, bij ongeluk,
Trapt - pats - een eiervoorraad stuk.
De vrouw schreeuwt als een dolleman,
Maar Ferdinand hoort niets daarvan,
Hij loopt maar door in wilde vaart
En ziet niet eens het slapend paard.
Bom, au! Daar tuimelt onze guit,
Het paard, verschrikt, stuift achteruit
En Ferdinand, van schrik verstijfd,
Stil op de tramrails liggen blijft.
Juist op ditzelfde oogenblik
Verschijnt de tram - o, groote schrik!
Doch moedig, zonder vrees en beven,
Redt iemand Ferdinand het leven,
Snelt naderbij in harden draf
En sleurt hem van de tramrails af.
Vooruit weer gaat de suffe knaap,
Nog steeds - 't is schande - half in slaap;
Valt over stoepjes, over steenen,
En breekt nog bijna beide beenen.
Daar komt hij op een hoek der straat
Vlak langs een put, die open staat
En daar hij niets ter wereld ziet,
Bemerkt ook dezen put hij niet;
Een harden schreeuw.... en langs den kant
Glijdt naar beneden Ferdinand.
Hij werd gelukkig nog gered,
Maar in zijn schoolschrift werd gezet:
De menschen hooren 's nachts te slapen,
Wie anders doen zijn dommen schapen!