Gedichten
(1981)–Willem van Hildegaersberch–
Auteursrechtelijk beschermdGa naar margenoot+XXV. Dat ewangelium van paeschen.Doe die Joden hadden verworven
Wille ende Jhesus was ghestorven
Den bitteren doot ant cruus alleyn
Voer die sondaren al ghemeyn,
5[regelnummer]
Sijn lichaem in een graf gheleit,
Doe wast den Jueden wel voerseit,
Dat hi soude verrisen daer naer
Des derden daechs al openbaer.
Hier om waren si seer in twy,
10[regelnummer]
Ende quamen Pilato alsoe by,
Dat hi tgraff bewaren dede
Mit vier ridderen daer ter stede.
Vaste ghewapent ende haert
Sende hise vast ten grave waert.
15[regelnummer]
Als si den grave ghenaecten voirt,
Doe spraken si hoveerdelike woert,
Die een, die ander entie derde,
Die vierde mede alsoe gheherde.
Deerste ridder sprac aldus:
20[regelnummer]
‘Hier is begraven Jhesus,
Pilatus heeft ons hier ghesent
Dit graff te hoeden al omtrent,
Mit alsulker moghentheit,
Dat niet en gheschie alst is gheseit.’Ga naar margenoot+
25[regelnummer]
Dander sprac: ‘Dat menic mede.
Men scrijft van Hectors moghenthede,
Wy souden oeck wel coenheit waghen
Als Hector dede in sinen daghen.’
Die derde sprac: ‘Dats waerheit claer,
30[regelnummer]
Wy willen wesen sonder vaer.
Soude ons desen man ontgaen,
Soe ist anders dan ic waen.’
Die vierde sprac: ‘Ten doet gheen noet,
Men mach niet risen vander doot,
35[regelnummer]
Mar sine jongheren mochten lieghen,
Ende stelen wech ende tfolc bedrieghen.’
Mit desen woerde saten sy neder,
Ende si ghinghen voert off weder;
Mar dat graff bewaerden si vast.
40[regelnummer]
Hem en twivelde niet een bast,
Dat hi yet verrisen soude;
Mer doe die Heer verrisen woude,
Doe was hoer hoemoet schier ghedaen:
Sine mochten sitten nochte staen,
45[regelnummer]
Si laghen of si waren doot;
Wanttie claerheit was soe groot
Omme tgraff in sijn verrisen,
Dats nyemant en mochte in maten wisen
| |
[pagina 57]
| |
Ga naar margenoot+Jeghen enich dinc op deerde;
50[regelnummer]
Ende hi sprac als donvervaerde:
‘Die Goods zoen is op verresen.
Wat ye ghewas off noch sel wesen
Dat heeft sijn wijsheit al voersien;
Des vaders wille moste gheschien.
55[regelnummer]
Hi heeft den bitteren doot ghesmaect,
Daer mede een ewighe soen ghemaect;
Hi heeft verlost des menschen slacht,
Ende onderworpen svyants macht,
Die salighe soen ghebenedijt.’
60[regelnummer]
Doe was hi van dien heren quijt,
Die hem hoghe hadden vermeten;
Entaer na waren sy opgheseten,
Ende hoerre gheen en wiste hoe
Off wat den anderen spreken toe.
65[regelnummer]
Deerste sprac: ‘Wats hier gheschiet,
Saechdi dit grote wonder niet?
Ic heb soe groten vaer ghehadt,
Mi sijn noch al mijn leden mat.’
Dander sprac: ‘In deser wachte
70[regelnummer]
Heb ic gheleghen in ommachte
Vander claerheit die ic sach:
My beven al mijn leden nach.’
Die derde sprac: ‘Ic bin vervaert.
Wy willen tot Pilatum waert
75[regelnummer]
Ende doen hem alden sin verstaen:
Dese man is heen, hi is ons ontgaen.’
Die vierde sprac: ‘Dat is mijn sin,
Lichte wy crigher off ghewin,
Dat wy spreken onverholen:
80[regelnummer]
Sijn jongheren hebben wech ghestolen.’
Aldus soe droeghen si over yen.
Thants daer nae soe mochtmen sien
Drie Marien, die daer quamen
Mit salve ende screyden te samen;
85[regelnummer]
Si sochten Jhesum van Nazareen.
Doe sprac Maria Magdalen:
‘O wy! o wach! bedroevet wijff,
Mijn minne, mijn troest, sijn weerde lijff,
Dat nye gheen sonde en hadde ghedaen,
90[regelnummer]
Is als een lam ter doot ghegaen,
Onnoselick inder Joden handen.
Mit spot, mit pijn ende mit schanden
Leyden si hem totten cruce voert,
Recht als een man die heeft ghemoert
95[regelnummer]
Off ondadelic gheleeft.
Hi, die selve die sonden vergheeft,
Leit hier in een doncker stede,Ga naar margenoot+
Ic salvede gaerne sijn wonde, sijn lede.’
Dander sprac: ‘Du wrede doot!
100[regelnummer]
Hoe harde pijn, hoe bittere noot
Hebben die wrede Joeden ghedaen
Minen lieven meester aen.
Tlicht, daer alle licht uut schijnt,
Wort soe ghepassijt ende ghepijnt,
105[regelnummer]
Dats nyemant en mach te vollen claghen;
Sijn hoeft ghecroent, sijn voeten doerslaghen,
Sijn handen gherect an scruces mast.
Hi is waert, ende si sijn gast,
Die hem mit slaghen hebben gheblouwen.
110[regelnummer]
Ic salvede gaern sijn wonden doerhouwen.’
Die derde sprac mit groten zeer:
‘Mijn troester, alder werlt heer,
Hebben die Yoden soe mismaect,
Dat nyemant sulke confusie naect;
115[regelnummer]
Sijn wanghen gheslaghen, sijn baert ghetogen,
Ende in sijn zoet aenschijn ghespoghen.
Al saghen die Joden vrouch ende spade
Teyken, myrakel, die hi dade,
Twas in hem al offgheknocht:
120[regelnummer]
Sy hebben totter doot ghebrocht,
Sijn lichaem in een graf gheleit,
Dat ic te salven bin bereyt.
Wye sal den steen nu keren ave,
Dat wy mochten totten grave?’
125[regelnummer]
Denghel hoerde der vrouwen claghe,
Ende sprac hem toe mit deser vraghe:
‘Wat soecti, ghi vrouwen, hier ter stadt,
U aensicht bleick, mit tranen nat?
Ic heb uut uwen monde ghehoirt
130[regelnummer]
Alte claghelike woert.’
- ‘Wy soeken hier mit herten swaer
Ihesum, die al openbair
Vanden Joeden is ghedoot,
Daer wy om lyden rouwe groet.’
135[regelnummer]
Dit spraken die vrouwen alle drie;
Die enghel die antwoerde hem die:
‘Hi en isser niet, hi is verresen
Vander doot ende al ghenesen.
Siet hier int graff, soe weti twaer.
140[regelnummer]
Brenghet den jongheren dese maer,
Ende Pieteren, dat hijt wel versta.
In Galilea, daer gaet hem nae,
Daer suldien schouwen, sonder twy,
Als hi gheseit heeft, lovets mi.’
| |
[pagina 58]
| |
145[regelnummer]
Ga naar margenoot+Doe keerden sy vanden grave weder,
Hoer tranen vielen ter aerden neder,
Soe zeer waren si mit rouwen bevaen.
Thants daer nae saghen si staen
Horen meester in een hoff,
150[regelnummer]
Recht als een man mit clederen groff,
Ende een spade in sijn hant.
Hy was den vrouwen onbecant,
Eer hi wilde bekennet wesen;
Mar hi sprac al thant na desen
155[regelnummer]
Tot Marien Magdalenen,
Die daer quam mit groeten wenen:
‘Wijff, waerom screystu nu?’
- ‘Twaren, vrient, dat seg ic u,
Mijn heer, mijn God is mi ghenomen,
160[regelnummer]
Ende ic en weet hoe off waer daer an comen,
Dat icken spreken mocht off scouwen:
Daer om soe bin ic dus in rouwen.’
Doe was hi zeer beroert van minnen,
Ende oeck kende hi hoer herte binnen,
165[regelnummer]
Hoet mit rouwen was doerboert,
Doe noemde hise rechtevoert:
‘Swijch, Maria, dat donct mi goet.’
Doe viel si neder voer sijn voet
Mitter salve op hoer knyen,
170[regelnummer]
Want si kenden vluchs in dien,
Doe hise noemde bi horen naem,
Ende si sprac: ‘Heer, waert u bequaem,
Ic salvede gaern die voeten dijn.’
- ‘Neen, Maria, ten mach niet sijn,
175[regelnummer]
Verhaesti niet,’ sprac onse Here,
‘Volch een deel na mijnre leerre,
Ic moet noch eerst tot minen Vader.
Segt den jongheren alle gader
Ende Pieter, dat ic bin verresen.
180[regelnummer]
In Galilea daer wil ic wesen,
Daer sullen si mi kennen ende zien:
Ic hebt gheseit, het moet gheschien.’
Niet meer woirde en had hi daer
Mitten vrouwen openbair.
185[regelnummer]
Si wordens quijt, die vrouwen ghinghen
Om die goede mare te bringhen
Totten jongheren vluchs dair na,
Ende songhen lude Alleluya.
Magdalena die sprac voeren
190[regelnummer]
Totten jongheren uutvercoren:
‘Pieter, Jan, nu weest verblijt,
Wy hebben ghesien in corter tijt
Onsen meester al ghesont
Ende troest ontfaen van sinen mont.’Ga naar margenoot+
195[regelnummer]
Doe saghen si die vrouwen an,
Sinte Pieter ende sint Jan,
Ende si vraechden hem mittien:
‘Wat hebdi vernomen off ghesien
Van onsen meester, laet ons weten,
200[regelnummer]
Dat wy onse rouwe wat vergheten?’
Dander Maria antwoerde doe:
‘Peter, Jan, ic seg u hoe,
Byden enghel hebben wijt vernomen.
Wy waren totten grave ghecomen,
205[regelnummer]
Ende denghel seyde ons min noch mee,
Dat hi waer voren in Galilee,
Als hi selve hadde ghesproken.
Gaet, siet int graff, tis opgheloken;
Instrument ende laken wit,
210[regelnummer]
Dair hi in lach, mit bloede besmit.’
Die derde sprac al openbaer:
‘Pieter, Jan, men seit u wair.
Mijn Heer, mijn God, mijn ewighe troest
Is opghestaen ende heeft verlost
215[regelnummer]
Alle salighe creaturen,
Die in ghelove by hem duren.
Maria sachen inden hoff,
Die daer nu staphans comt off:
Hi is ghesont ende wel te pas
220[regelnummer]
Bet dan hi te voeren was.’
Doe ghinghen si lopen mitter spoet,
Om der waerheit te wesen vroet,
Tot dat sijt graff van binnen saghen;
Doe lieten si vorder yet te vraghen.
225[regelnummer]
Mar Pieter sprac mit luder stem
Tot sint Jan ende seyde hem:
‘Jannes, Jannes, lieve broeder,
Nu sijn wijs wiser ende vroeder
Dan wi waren eer wy quamen
230[regelnummer]
Mit desen vrouwen hier te samen.
Nu spreect, wat donct u best ghedaen?’
- ‘Entrouwen, Pieter, dat wy gaen
In Galilea mit groter haest
Den rechten pat ende talre naest.
235[regelnummer]
Die vrouwen hebben u wel gheseit
Trechte waer ende onderscheit.
Hier is bedaecht een salighen dach,
Die ewelijck voer ons schinen mach,
Ende alle menschen moghen hopen:
240[regelnummer]
Die hemelsche poerte staet ons open,
Hem bereyt die daer nae leven,
Dat God die sonden wil vergheven.’
|
|