Gedichten
(1981)–Willem van Hildegaersberch– Auteursrechtelijk beschermdGa naar margenoot+XXIV. Vanden serpent.Een dichter die te dichten plict,
Die pijnt hem gaerne te vinden yet
Dat den luden inden oren
Wat ghenoechte brenct te voren,
5[regelnummer]
Ende int verstaen oeck wijsheit mede;
Want gherechte dichters zeede
Dat is, die waerheit bringhen voert.
Dichters waren wel ghehoert
Die wijl datmen die waerheit minde;
10[regelnummer]
Ende waermen doe een dichter kinde,
Hy wort gheëert, hi wort ghepresen,
Sijn naem ghespreet, sijn lof gheresen.
Mocht den dichters dat gheschien,
Sy souden noch wel dichtens plien,
15[regelnummer]
Die nu zwighen ende loven,
Ende laten schalc mit schalken hoven.
Wat sy dichten, wat si maken,
Die die quaetheit willen laken
Entie waerheit openbaren,
20[regelnummer]
Die striken wel op dove snaren.
Doch men sel den dommen leren
Waer te spreken voerden heren.
Dat waer zeker goet ghedaen,
Woudent die heren wel verstaen,
25[regelnummer]
Als ic hope dat si doen.
Hierop willic wesen coen
Ende spreken twair na mijn vermogen.
Hi heeft hem selven zere bedroeghen,Ga naar margenoot+
Wye dat goet mit quaden ghelt,
30[regelnummer]
Al ist menichwerff voerspelt
Ende ghesien al daert gheschiede.
Tweten oock wel ander liede,
Dat sy dick hem selven honen,
Wye dat goet mit quaden lonen.
35[regelnummer]
Elc mensch isser node by,
Dan die hoer ghelijcke sy:
Men kent den quaden byden quaden,
Omdatse ghelijcke sijn van daden.
Die goede en macher niet op tyden,
40[regelnummer]
Dat hi den quaden vint in lyden,
Ende in dien lyden comt te baten,
Dat hijs hem sel ghenieten laten,
Valtet dat hi bidden moet;
Want sijn natuer en is niet goet.
45[regelnummer]
Exempel hier off in figuren.
Beesten mogben by naturen
Luttel sprake nemen ane,
Om te maken goet verstane
Soe worter in ghelijck ghescreven
50[regelnummer]
Figuren die exempel gheven.
Men leest ons dus in een figure,
Hoe dat toochde sijn nature
Een serpent al hier te voren,
Dat een ridder wel gheboren
55[regelnummer]
Staende vant in sulker noot,
Daert ymmer waende wesen doot,
| |
[pagina 54]
| |
Ga naar margenoot+Ten mocht hem selven helpen niet;
Mar hoe dat quam in sijn verdriet
Dat waer een nyewe dinc te weten.
60[regelnummer]
Dair stont een boem, die was ghespleten
Mitten perse vanden wynde,
Dat die zonne daer doer rinde
Ende schinen mochte doer die stam:
Ende als tserpent dit vernam,
65[regelnummer]
Die sonne schinen doer den boem,
Doe wildet ymmer nemen goem,
Wat nyewe dinck dat wesen mochte,
Soe dattet mitten claewen sochte
Ende mitten oghen in die schoer,
70[regelnummer]
Daer die sonne blencket doer
Overmits den schonen weder,
Al lach die boem ghesleghen neder.
Die wijl tserpent dair binnen tast,
Doe brocht die wynt alsulken last,
75[regelnummer]
Dat hi zwanc an dander zyde.
Tserpent vermiste sijn ghetyde
Ende bleeff gevanghen byden claenwen,
Soe dattet emmer moste flaenwen.
Al wasset wreet ende onghenadich,
80[regelnummer]
Het wort ten lesten soe ghestadich
Mitter pinen ende mitten clem,
Dattet scheen te wesen tem.
Mittien quam daer een ridder riden,
Ende sach tserpent in sulken lyden
85[regelnummer]
Ende gevanghen soe onsochte,
Dattie goede ridder dochte,
Hi wilde hem helpen, als hi dede,
By gherechter schamelhede.
Als tserpent was ontsleghen,
90[regelnummer]
Doe deet als die ghene pleghen,
Die goeder daet niet lang en dencken
Off hoir nature willen mencken.
Die nature vanden bosen
Slacht den ghieren ende den lozen,
95[regelnummer]
Die lichte ghetroest sijn bozer daet,
Oec wyen dat mede off teghen gaet.
Tserpent toechde sinen aert
Ende blies tvenijn ter ridder waert,
Dat hi sterven waende schier.
100[regelnummer]
Die ridder sprac: ‘Onnaerdich dier!
Heb ic dit verdient an di?’
Tserpent antwoerde: ‘Ridder vry,’
Recht off tspraeck off spreken soude,
‘Aldus vergheltmen menighe scoude
105[regelnummer]
Alle daghe op eertrijck.’Ga naar margenoot+
Die ridder sprac: ‘Tis onghelijck,
Selmen tguet mit quade ghelden.’
- ‘Tis dicke gheschiet ende oeck niet selden;’
Sprack dat dier ten goeden man;
110[regelnummer]
‘Deerste die ons comen an,
Ist man, ist dier, oec wye dat sy,
Die sel ons scheyden desen twy.
Ic wils u vonnes laten horen:
Wyement ontwijst die heeft verloren,
115[regelnummer]
Tcoem te schaden ofte vromen.’
Dit heeft die ridder anghenomen
Ende tserpent loofdet mede.
Si ghinghen voert mit haestichede
Ende namen deerste die si vonden.
120[regelnummer]
Scaep ende gans ten selven stonden
Saghen si staen in dat foreest,
Dat waren beyde onnosel beest.
Aldus gheschieter noch ten tyden:
Als die rechters willen gliden
125[regelnummer]
Vanden planck off buten pade,
Men roept die wijste niet te rade,
Dat si tvonnes sullen scheyden:
Men mach donnosel best verleiden
Ende mede antwoerden voerden heer.
130[regelnummer]
Spreecter yemant op sijn eer,
Dat hi ghewelt ende onrecht doet,
Soe maect hijt sinen here vroet,
Dattet wel mit vonnes is besleten;
Soe gaetmen weghen ende meten,
135[regelnummer]
Ende brenghet opten scepen al,
Die luttel weten by gheval
Tnauste recht of wat hi mient,
Daer si onder hebben ghedient.
Aldus soe deden dander twee.
140[regelnummer]
Een domme gans ende een ye
Die ghinghen volghen ende wisen,
Ende omberaden tvonnisse prisen,
Nader boser werlt loop,
Den ridder anden quaetsten coep;
145[regelnummer]
Want si gavent hem verloren.
Die gans ghepluct, tscaep ghescoren,
Dat soe is haer beider loen.
Hoe vetten herst, hoe goet, hoe schoen,
Dat si horen meester bringhen,
150[regelnummer]
Sy en connen nochtan niet verdinghen,
Si en worden tweewerff sjaers ontcleet,
Aldus gaetmen noch ghereet
| |
[pagina 55]
| |
Ga naar margenoot+Die luden plocken ende scheren,
Die die werlt moeten neren
155[regelnummer]
Beyde te water ende te lande,
Ende dicke setten tlijff te pande
Om goet te winnen ende te besparen,
Dair die heren wel off varen.
Dat laetmen hem ghenieten wel
160[regelnummer]
Als dander diemen schoert hoer vel,
Beyde mit plucken ende mit scheren;
Ende tvonnes by alsulken reden
Omberaden wijsden soe,
Dats die ridder was onvroe;
165[regelnummer]
Wanttet ghinc hem an sijn leven.
Doe quam vos Reynart dair by neven
Uten woude oeck, waen hi ran.
Daer ghinghen si tvonnes keren an,
Off hi enich beter wiste.
170[regelnummer]
Reynaert sochte nauwer liste
Dan dander twee ghevinden conden,
Die den ridder daer ten stonde
Lieten bliven inden last.
Hi is wijs die ondertast,
175[regelnummer]
Alsmen hem een zake vraecht,
Nader clachte die is gheclaecht,
Off nae des houders wederwoerde,
Alle dinc van egghe toirde,
Wat die beste reden si.
180[regelnummer]
Reynart sprac: ‘Nu hoert na my,
Ic wil u segghen minen sin.
Saghe ic die zake van aenbeghin
Waert gheschiede of op wat stede,
Soe mocht ic kennen die waerhede,
185[regelnummer]
Entaer nae wisen tbeste recht:
El en menic niet dan slecht.’
Tserpent loofde Reynaert wel,
Dat hi was van rade snel,
Entie waerheit niet nauwe en sochte;
190[regelnummer]
- Ic woudment noch soe verre brochte,
Datmen schalck mit schalken vinghe -
Ende elck niet langhe voer en ghinghe,
Sine keerden weder daen si quamen,
Die ridder ende tserpent te samen,
195[regelnummer]
Dien Reynaert volchde mede,
Die mit sijnre behendicheide
Tserpent weder brocht int pas;
Entie ridder die ghenas
Mit dat tserpent weder toech
200[regelnummer]
Sijn venijn ende an hem soech,
Alsoot te voren hadde gheblasen.Ga naar margenoot+
Men mach den schalken wel verdwasen
Mit salute off mit myede,
Nochtan verschalken sy ander liede.
205[regelnummer]
Hoe die schoere was gheschepen,
Wyde ondaen off toe ghenepen,
Doe tserpent weder quam,
Dat wisti wel diet waer vernam,
Oeck soe statet wel te vraghen.
210[regelnummer]
Die wint dede den boem verwagen,
Entie ridder nam een tack,
Dien hi soe verre nedertrack,
Dat Reynaert sach den schoer ontdaen,
Ende dede tserpent daer binnen gaen;
215[regelnummer]
Mar tserpent en miende niet,
Datment daer soude letten yet
Vorder, wast wel in dien,
Dan Reyner had die zaec ghesien.
Hier op gheviel in sijn clof,
220[regelnummer]
Entie ridder ghinck bet off
Van den bome, ende lieten ganghen.
Doe bleeff tserpent staen ghevanghen
Vaster dan te voeren stoet.
‘Nu bin ic alder zaken vroet,’
225[regelnummer]
Sprack Reynaert ende louch;
Tserpent dat dreeff groet onghevoech,
Ende hadde sijn vonnes gaerne ghehoirt.
Reynaert nam sijn stede voert
Ende seyde: hi woude hem bet beraden.
230[regelnummer]
‘Ghi hebt gheloent mit overdaden,
Ende mit quaetheiden vergouden
Die u tleven hadde behouden,
Nu moeti bliven dair ghi sijt.
Al ghifter menich in die tijt
235[regelnummer]
Alsulken loon als ghi wilt gheven,
Die wise en hebbent niet bescreven
Dattet reden hout off maet.’
Die ridder die reet sijnre straet,
Ende Reynaert liep te woude waert.
240[regelnummer]
Die gheen die hoeren fellen aert
Toghen al hier op aertrycke,
Die sullen varen dier ghelycke;
Elck moet weder daen hi quam:
Daer en is ander wech noch dam,
245[regelnummer]
Dan die doecht te Gode vaert
Entie boesheit ter hellen waert:
Dit moet enteliken wesen.
Uter hellen comt gheresen
| |
[pagina 56]
| |
Ga naar margenoot+Alle boesheit diemen doet;
250[regelnummer]
Uten hemel comt alt goet.
Tselve goet sel wederkeren
Daert gheen arch en can bescren,
Dier ghelijck der sonden last,
Die varen daer die wortel wast,
255[regelnummer]
Dats inder hellen gront mit rouwen.
Men mach oeck inder werlt scouwen,
Dattie schalke wort gheplaecht
Ende weder in sijn pas ghedaecht,
Als Reynaert daechde twrede serpent.
260[regelnummer]
Als die bose wort bekent
Mit sijnre boesheit hier entaer,
Al dede hi goet off spraec hi waer,
Men loefts hem niet; dat comt bi dien,
Om datmen an hem heeft ghesienGa naar margenoot+
265[regelnummer]
Bose wercken ende onghenade,
Soe blijft hi selve in die schade,
Ende al sijn tijt hier op aerde
Sel hi leven in onwaerde,
Ende altoes achter sijn ghescoven,
270[regelnummer]
Recht alst serpent in sijnre cloven
Moste bliven als ic seyde.
Ic rade des elck hem daer toe reyde,
Dat hi bekenne sinen vrient,
Ende loont mit doechden die u dient,
275[regelnummer]
Ende schuwet archeit daer ghi moecht.
Wyemen kennet inder doecht,
Die en can men niet te licht beroven
Sijn goede woert, men sel hem loven.
|
|