Gedichten
(1981)–Willem van Hildegaersberch–
Auteursrechtelijk beschermdGa naar margenoot+XXIII. Vander wankelre brugghen.Op een rivier quam ic ghegaen,
Dair bloemen stonden scoen ontdaen, lnt beghinsel vander Meye;
Ende ander vruchten menigherleye
5[regelnummer]
Waren versieret over al.
Die voghelkijns dreven groet ghescal
Mit soeten sanghe menighertieren;
Die vissche zwam inder rivieren.
Elc was zonderling verhoecht
10[regelnummer]
Overmits der Meyen doecht,
Dat si verstroyt wel menich vrucht;
Die voghelen boven inder lucht,Ga naar margenoot+
Die visschen mede byden gronde.
Hi waer wijs diet al verstonde,
15[regelnummer]
Hoe menighe doecht die Mey heeft in;
Want si verstroyt wel droeven sin,
Daer hi wandelt int ghedocht.
Hier om soe quam ic ende socht
Desen rivier schoen ende claer.
20[regelnummer]
Van sorghen was ic wat in vaer;
Mer ic docht ten selven tyden,
Dattie voghelkijns hem verbliden
Als die Meye comt an hant,
Ende legghen off der sorghen bant,
| |
[pagina 52]
| |
25[regelnummer]
Ga naar margenoot+Die des winters sijn bedwongben.
Wanttie voghelkijns dair songhen,
Soe lietic oeck die sorghen dalen,
Ende hoerde nader nachtegalen,
Die schone sanc op enen boem.
30[regelnummer]
In dese rivier soe ghinc een stroem,
Die stranghe was entaer toe diep.
Mi docht dat een joncfrouwe riep
Over twater, dat ic soude
Tot hoir comen off ic woude.
35[regelnummer]
Als ict hoerde, ic keerde mi omme:
‘Joncfron, ghi spreket als die domme,
Ic heb u reden wel vernomen.
Hoe soudmen tot u overcomen?
Hier en is brugghe noch schepelkijn.’
40[regelnummer]
Als dit verhoerde die joncfrou fijn,
Soe leydsi mi een brugghe voren,
Wel ghemaect mit vasten schoren
Ende mit stilen, als mi docht.
Doe peynsde ic veel hoet wesen mocht,
45[regelnummer]
Aldair ic stont op die riviere,
Waen dese brugghe quam soe schier:
Daer moet wat anders wesen by.
Die vrouwe aprac: ‘Hebt ghenen twy,
Ghi gaeter over sonder wanck.
50[regelnummer]
Dit fondament en is niet cranck
Van deser brugghen, die ghi siet.’
Ende als ic hoirde sulc bediet,
Ic ghinc tot hoer mit groten vlijt.
Die joncfrou seyde in corter tijt
55[regelnummer]
Horen sin, ende ic ghinc weder
Mit groten auxt den brugghe neder,
Want my twivelde utermaten,
Dat si int eynde soude laten
Mi in doghen, als sy dede.
60[regelnummer]
Hier was ic dicke in twifel mede,
Want ic hoer hert niet wel en kende,
Ende als die brugghe quam ten eynde
Ende ic al over was gheleden,
Doe sach ic boven ende beneden
65[regelnummer]
Off die brugge yet vaste stont
Mit horen stilen op die gront
Al dair ic dicwijl over ghinc.
Sy minnede mi voer alle dinck,
Als si toghede in haer ghelaet.
70[regelnummer]
Nu siet dat ghijt te rechte verstaet,
Hoe ic int eynde wort ghehoont.
Ic hadde die joncfrou hoghe ghecroent,
Die desen brug al voir mi leyde;Ga naar margenoot+
Sint lietse mit onbescheyde
75[regelnummer]
Mi int water nederzincken,
Dat ic te voeren wel plach te dincken,
Al hoede ic mi een deel te spade.
Wye dicke claecht, die heeft die schade:
Dat vintmen dicke wel int lest.
80[regelnummer]
Ic hadde die joncfrou hoghe ghevest
In mijn hert ter goeder wise;
Nu settiese weder uten prise:
Dat doet mi seker wel die noot;
Want alden dienst, die si mi boet,
85[regelnummer]
Dat was int eynde mer een caf.
Si stiet mi vander brugghen aff,
So dat ic most int water vallen.
Ic wilt nu segghen voer u allen,
Waer off die brugghe was ghemaect,
90[regelnummer]
Die ic gheprijst heb ende ghelaect:
Van woerden, die si mit horen monde
Tot mi sprac tot menigher stonde:
Die vant ic sint alle gader loghen,
Daer menich mensch om blijft bedroghen,
95[regelnummer]
Die veel wil loven datmen seit.
Nochtan isser onderscheit
Inden mensch, dat weet ic wel,
Wiemen doecht gheloven sel.
Mochtmen den quaden dair off cloven,
100[regelnummer]
Men soude den gueden wel gheloven,
Die ymmer houden dat si spreken.
Die brug en can niet rede tebreken,
Wanttie gront es ymmer vast:
Hi mach wel draghen swaren last.
105[regelnummer]
Twater, dair ic eerst op quam,
Dat was een hert, offt droech een lam,
Naden woerden die ic verstoet,
Dat dieper lach dan enen vloet,
Dat selden ebbet op die gront.
110[regelnummer]
Hoer hert en was niet als die mont:
Dat dede mi vallen in die vlyct.
Dus was die brugghe ende anders niet
Mit schonen woerden overdect.
Die anders mitten monde sprect
115[regelnummer]
Dan sijn herte mient van binnen,
Dat is een brugghe, wildijt voersinnen,
Die niet seer en stact te loven;
Want schone woerden leggen boven
Ende therte diep dair onder:
120[regelnummer]
Hier om wast te minder wonder,
| |
[pagina 53]
| |
Ga naar margenoot+Dat ic my liet aldus verdoeren.
Die joncfrou was te voeren
Mit anderen saken soe beladen,
Sine conde mi niet wel beraden:
125[regelnummer]
Daer om misdede si veel te meer,
Dat si mi brocht in sulken keer,
Dat icse minde sonder veynsen.
Hier omme suldi alle peynsen,
Dat ghi maect een vaste brugge,
130[regelnummer]
Sone valter nyemant after rugge
In dat water, als ic dede.
Men vintse noch to menigher stede,
Die wanckel bruggen maken connen;Ga naar margenoot+
Hier om heb ic dit dicht begonnen,
135[regelnummer]
Dat eleman hoede, waer hi mach,
Voer sulken brugghe als voir mi lach,
Die dus lusteliken scheen,
Ende sonder perse brac ontween,
Des ic mi luttel hadde vermoet.
140[regelnummer]
Hi is wijs die hem te tide hoet,
Dat seit Willem van Hilgaersberghe;
Dies niet en doet, hi comt in sorghe
Menichwerven, eer hijt weet,
Al ist hem nader schaden leet.
|
|