Nieuwe liedekens (onder pseudoniem G. Hendrikssone)

[p. 30]

Makkerslied.

Nu liedekens gezongen

vol vryheid, liefde en vreugd,

en lustig opgesprongen

bij elk vermaak der jeugd.

Doch, makkers, zingt ge een gul refrijn
en zweeft het hoog of vloeit het fijn,
't moet Neêrlandsch zijn, 't moet Neêrlandsch zijn.

De meisjens mint men allen,

mooi liefkens t'allen kant;

doch waar ze meest bevallen

is vast in Nederland.

Zoo, makkers, kiest ge een minnekijn,
iets warm en puur als zonneschijn,
't moet Neêrlandsch zyn, 't moet Neêrlandsch zijn.

[p. 31]

 

Vooruitgang! schoone bede

 

der menscheid, roer elks hert,

 

doch wilt ge elk met u mede,

 

zie, dat ge Neêrlandsch werdt.

 

Want opdat 't volk den valschen schijn

 

verwerpe en 't vreemde hier verdwijn',

 

't moet Neêrlandsch zijn, 't moet Neêrlandsch zijn.

 

 

 

Te lang, te lang bestreên zich

 

de zoons van Zuid en Noord;

 

dat wijsheid nu hereenig'

 

één volk, één taal, één oord.

 

En dan geleêgd den roomer wijn,

 

bij 't zingen van het gul refrijn,

 

't moet Neêrlandsch zijn, 't moet Neêrlandsch zijn