Looverkens (onder pseudoniem G. Hendrikssone)

Sedert 't Evangelie daar is.

‘Moeder, toen ik gistren avend
Door het open venster keek,
En de maan mij zacht omhulde,
Dreef iets zwarts aan gindsche beek.

[p. 65]

 

Angstig dacht ik toen aan spooken!...’

 

- Dwaze, zei de moeder teêr,

 

Sedert 't Evangelie daar is

 

Zijn er geene spooken meer!

 

 

 

‘Vader, zei een struische jongen,

 

Gistren aan Marietjes huis

 

Zag ik in het wit iets fladdren,

 

'K koorde er ook een raar gesuis.....

 

Zou dit soms geen schimme wezen?...’

 

- Domme Jan, sprak toen monpeer,

 

Sedert 't Evangelie daar is

 

Zijn er geene spooken meer!

 

 

 

Mie had moeder wel begrepen,

 

Jan had vader ook verstaan,

 

Sints zij 't Evangelie kenden

 

Zag men 't zwart met 't wit soms gaan.

 

's Avonds aan het lisplend beekje

 

Zaten zij soms uren neêr:

 

Sedert 't Evangelie daar is

 

Zijn er geene spooken meer!

 

 

 

Evangelie, zoete boodschap

 

Waar de maagd werd door bevrucht,

 

Heilig woord der hemelduive

 

Heersch hier steeds in de aardsche lucht!

 

Want gij hebt het kwaad bestreden,

 

Mie en Jan getuigen 't weêr:

 

Sedert 't Evangelie daar is

 

Zijn er geene spooken meer!