Looverkens (onder pseudoniem G. Hendrikssone)

Wantjen en Karel.

Wantje was een rappe meid,
Blank en malsch van koon;
Al de jongens uit de buurt
Vonden Wantje schoon.

[p. 62]

 

De een vlocht haar een bloemenkrans,

 

De andre schonk haar fruit;

 

Men verzocht ze tot den dans:

 

Wantje lachte ze uit.

 

 

 

Karel was een flinksche maat,

 

Struisch en bruin van vel;

 

Al de meiskens uit de buurt

 

Vonden Karel wel.

 

Zij belonkten hem zoo teêr

 

Door de groene ruit.....

 

Hy keek toch naar haar nooit weêr:

 

Karel lachte ze uit.

 

 

 

Eens, terwijl het avondrood

 

Zonk op veld en hut,

 

Hoorde m'in de blijde buurt

 

Vedel en geschut.

 

Vrolik danste m'er in drom

 

En men riep er luid:

 

Leve Karel! - bruidegom!

 

Leve Wantje! - bruid!