Looverkens (onder pseudoniem G. Hendrikssone)

Het aardige beeld.
Een oud liedje.

‘'t Is wel steeds naar de kerk te gaan,
Waar al de schoone beelden staan,
Om vaak er voor te bidden;
Zoo daalt de zegen van den Heer,
Door hunne voorspraak, op ons neêr
En blijft steeds in ons midden.’

[p. 61]

 

‘Mijn goede dochter, doe dit niet,

 

Want 't is een kwaad, dat 't schrift verbiedt.

 

Opdat u dat niet kwelle,

 

Bemin, mijn kind, een God alleen,

 

Geen beeld gevormd uit hout of steen,

 

Of gij gaat naar de helle.’

 

 

 

‘O, goede moeder, 't schoone beeld,

 

Dat in de kerk mijn zinnen streelt,

 

Is niet uit hout gesneden:

 

Het is een knap en jong gezel,

 

Zoo vlugtig, minzaam en zoo wel

 

Als slank en rank van leden.

 

 

 

En zulk een beeld, goed moederkijn,

 

Dat is de hertsgeliefde mijn,

 

Die mij zoo kan bekoren.

 

En wat of 't heilig schrift verbiedt,

 

'k Aanbid hem en ik laat het niet

 

Al moest ik gaan verloren.’