Looverkens (onder pseudoniem G. Hendrikssone)

[p. 43]

Oorspronkelijke.

In een duistre droeve nacht.
Mijnen vriende Emil Moijson.

In een duistre droeve nacht
Ligt het Vlaamsche Volk te slapen,
Slechts de schurken houden wacht
Om zijn zielskracht uit te knagen.
Onze maagden dolen, lijden,
En ze veilen hare schoonheid,
Niet voor glans die 't goud ten toon spreidt,
Maar om de armoê te bestrijden.....
't Spook dat 't Vlaamsche kind verkracht
In die duistre droeve nacht.

[p. 44]

 

In een duistre droeve nacht

 

Ligt het Vlaamsche Volk te slapen,

 

Onze zonen, tam en zacht,

 

Ziet men zwak zich nederbukken...

 

Zijn er die het hoofd niet plooien,

 

Die geen slavenjuk verdragen,

 

O men ziet ze laf verjagen

 

En als honden laag verfoeien,

 

Zoo hun geest zich niet verpacht

 

In die duistre droeve nacht.

 

 

 

Laat ons in die droeve nacht

 

Thands een liefdelicht ontsteken:

 

Dat de waarheid schoon en zacht

 

Overstraal de Vlaamsche velden!

 

Dat de rede, dat de kennis

 

Al der domheidsbanden breken!

 

Vrijheid voor den Vlaamschen leken,

 

Recht in plaats van menschenschennis

 

Bloeien dan in voller pracht,

 

En verdwenen is de nacht!