Liederen voor groote en kleine kinderen

CXXI. - De Korenaren wiegen.

De korenaren wiegen

In slaap de kleine vliegen;

De lieve zon verdwijnt,

Terwijl door 't avonddonker

Met stil en zoet geflonker

De bleeke maan verschijnt.

De Krekel laat zich hooren,

En moeder gaat langs 't koren;

Met blijdschap op 't gezicht;

Ze draagt den kleinsten jongen,

Die, mat en moê gesprongen,

Thans in hare armen ligt.

Hij schreit de kleine bengel.

Ze kust hem en zegt, engel!

Hij lacht, ze kust hem weer;

Zoo werd ik eens gedragen...

Ha, werd ik nog gedragen!

Zij lacht... hij kust haar weer.

[p. 109]

 

Maar 'k ben een groote jongen,

 

Ik ben niet moê gesprongen.

 

En moeder zegt: mijn Jan

 

Zal nooit van moeite klagen;

 

Hij kan zijn broerken dragen

 

Zoo goed, als ik het kan.

 

 

 

Nu, met dat korenwiegen

 

Dien krekelzang, die vliegen

 

Heb ik niets meer gemeens....

 

Maar, moeder, 'k moet iets vragen...

 

Ach, moet ge mij niet dragen,

 

Toe, kus mij toch nog ééns!