Liederen voor groote en kleine kinderen
(1879)–Emanuel Hiel–
Auteursrechtvrij
[pagina 86]
| |
Hij ging aan 't scheutjes plukken,
En smulde gansch alleen...
Welk leven! welk verrukken!
Tot dat een wolf verscheen.
Ezelken lief, wees slim, wees slim.
‘Ai!’ de ezel viel aan 't janken
En balkte: ‘welke pijn!
’Ai, zie mij toch eens manken...
’Help, help, heer chirurgijn!
Ezelken lief, wees slim, wees slim.
De wolf, vol waan en hoogmoed,
Kwam nader, boog zich fier,
En grolde: ‘Kerel, toog goed
’Den hoef., Is 't hier? Is 't hier?’
Ezelken lief, wees slim, wees slim.
‘Daar!’ balkte de ezel: ‘Slik dat!’
Hij gaf den wolf 'nen klop.
Hoe juist hij toch gemikt had:
Hij brak des slokkers kop.
Ezelken lief, wees slim, wees slim.
‘Men kan niet sterk, maar slim zijn!’
Riep de ezel en liep voort.
Daar lag nu Isegrim fijn
Te kermen: - ‘'k ben vermoord!’
Ezelken lief, wees slim, wees slim!
|
|