Gedichten 1861-62

[p. 117]

III.

De liefde steunt op schoonheid niet,

op schoonheid niet en jeugd,

de liefde vergt voor haar gebied

de waarheid en de deugd.

Hoe schoon is mijn' beminde,

hoe jeugdig en hoe frisch,

omdat ik ondervinde,

dat zij zoo deugdzaam is.

[p. 118]

 

De liefde steunt op rijkdom niet,

 

op rijkdom niet en pracht,

 

de liefde vloeit, gelijk een vliet,

 

waar zoete vreugde lacht.

 

Hoe rijk is mijne zoete,

 

zij glinstert als een visch,

 

als ik haar minzaam groete,

 

wanneer zij lustig is.

 

 

 

De liefde steunt op dweepzucht niet,

 

op dweepzucht niet en schrik,

 

de liefde wil een koddig lied

 

een' heldren vrijen blik.

 

Hoe vrij is mijn lief meisjen,

 

wanneer ik, aan den disch,

 

haar zing zoo menig reisjen,

 

dat zij mijn' godheid is.