Gedichten 1861-62

[p. 91]

Vraag en Antwoord.

rodenstedt.

Waar, vroeg men aan den dichter,
waar haalt gij uwe zangen;
zij klinken steeds zoo helder
van liefde en blijverlangen?
hebt gij dan nooit geleden,
heeft zorg u nooit geplaagd,
dat geen van uwe liêkens
van nood en zorge klaagt?

[p. 92]

 

Dan lachte mild de dichter

 

en heeft aldus gesproken:

 

mij heeft de zwarte jammer

 

bijna het hert gebroken;

 

maar 'k streed er tegen moedig,

 

(wat lijden telde ik niet!)

 

ik miek nooit van mijn' tranen

 

de bronne van mijn lied.

 

 

 

Men late kindren weenen,

 

hen drukt 't verdriet dra neder,

 

want 't zijn onrijpe vruchten,

 

nog zwakjes en zoo teder.

 

De man moet 't wee verdragen,

 

steeds vreugdig zijn en koen,

 

wat kinderlijk is laten,

 

wat mannelijk is doen.