Gedichten 1861-62

[p. 89]

Twee.

poolsch.

Ik min het roosjen, dat in vuurgen gloed,
gelijk de gulle jeugd, de vreugd betracht;
ik min de lelie die, als 't rein gemoed,
in schuldloosheid mij schuchter tegenlacht.

Ik min der harmoniën toovermacht,
wen zij melodisch naar den hooge stijgt;
ik min de stille zoete zomernacht,
als gansch de schepping liefdedronken zwijgt.

[p. 90]

 

Ik min des gastmaals helder lustgeklank,

 

den dans, terwijl men blijde deuntjens zingt;

 

ik min alleen te zijn, wanneer soms, bang,

 

een zucht zich uit mijn' ziele dringt.

 

 

 

Ik min u, schoonheid, als gij schittrend gloeit

 

wanneer de dageraad zijn' glans ontvouwt;

 

ik min u, schoonheid, als ge in 't duister bloeit

 

en met uw' liefsten u verborgen houdt.