Gedichten 1861-62

[p. 74]

Zoete Meid.

arabisch van david zamir.

't Stormde woest en wild, regen viel bij stroomen,
als zij zag door 't veld haren minnaar komen,

door de duisterheid.

Dra was hij bij haar, schier van koû versteven,
maar ze gaf hem wijn, warmte, liefde en leven,

zoete meid!

[p. 75]

 

Beste, sprak ze zacht, blijf bij mij vernachten,

 

vrees de spooken die d'armen reizer wachten,

 

in de duisterheid.

 

Oh, mijn hert, sprak hij, kan geen spooken vreezen,

 

liefde alleen voor u staat er in te lezen,

 

zoete meid!