Gedichten 1861-62

[p. 36]

Sprong.

Lest sprong en zong ik in mijn' kamer,
mijn hertjen klopte 'lijk een hamer;
de moeder zeide: zotte tuit!

o, laat het springen,

laat het zingen,

Ge zijt de kinderschoenen uit.

[p. 37]

 

Want minnaars kijken door het venster....

 

men ziet u zwirlen als een genster,

 

die uit een gloeijend ijzer schiet;

 

men laat u draaijen,

 

laat u waarjen,

 

doch men beziet u later niet.

 

 

 

En juist kwam daar mijn zielsbeminde,

 

mijn' moeder zweeg, de viesgezinde,

 

fijnliefken, sprak hij, spring eens rond.

 

ik sprong, och armen!

 

in zijne armen,

 

en viel zoetkussend op zijn' mond.