‘Mien va heeft hem vroeger ook al gebruukt,’ vertelt Annechien, ‘toen hij knecht was.’
‘O ja? Nou, maar hij kan nog jaren met, hoor!’ zegt Egbert waarderend.
‘As ie hem hier verslieten wilt, dan bin wij je dadelijk nog niet weer kwiet!’
Albert bedenkt, dat hij daar ook helemaal niet op gesteld zou zijn! Laat ze voorlopig maar blijven....
Lachend als de anderen verlaat hij met zijn vader het vertrek.
Stina toont Annechien vervolgens het bed.
‘Kiek.’
‘Daar kan 'k wel wezen!’
‘Jawel, hè?’
Stina zou nu wel willen, dat Annechien haar de inhoud toonde van de kist, maar dat gebeurt niet. Zij wil er natuurlijk niet naar vragen, Annechien zou dat uit eigen beweging moeten doen, maar die maakt geen aanstalten. Misschien vindt zij het onnodig, om haar bezittingen te laten zien, omdat ze maar weinig waarde hebben. Dat is immers helemaal niet vreemd? En toch - Stina is er slim benieuwd naar.
‘Zo'n kist as die,’ zegt zij, ‘daar kan heel wat in.’
‘Ja,’ bevestigt Annechien. ‘Maar ja, men moet ook heel wat met hebben.’
Zij loopt op de kist toe en opent die.
‘As men eens nagaat,’ zegt ze.
Haar hand glijdt langs de inhoud en Stina ziet belangstellend toe, al zorgt zij wel, dat zij haar nieuwsgierigheid niet te veel laat blijken. Zij wordt al gauw gewaar, dat de kist weinig bijzonders bevat. Annechien heeft haar mooiste kleren aangetrokken voor de reis.
‘Nou zal ik mij eerst maar eens omtrekken,’ zegt ze.
‘Toe maar.’
Stina gaat naar de keuken terug en even later verschijnt Annechien daar ook, nu in daagse kleren, gereed om aan de slag te gaan.
‘Nou, Stina, nou moe'j' maar zeggen, wat ik doen moet.’
Wel, ze moet eerst maar eens rustig koffie drinken, vindt Stina. Ze heeft al een hele reis achter de rug.
Als ook dàt achter de rug is, staan ze even wat onwennig tegenover elkaar, maar dat verandert gauw genoeg. Stina wijst Annechien het werk. Opgewekt begint zij haar taak in het grote huis.
Al spoedig valt haar de barometer op. Wat is dat voor een ding?
Stina vertelt met een zekere trots, dat het een weervoorspeller is.
‘Hoe is 't in de wereld mogelijk!’ verbaast zich Annechien.
‘Ja. Nou, 't is waar! Een liest van allerhande weersoorten staat er boven, zie j' wel?’
Annechien knikt bewonderend.
‘Nooit van mien leven zien,’ zegt zij.