Oehoehoe I. Hoe een kleine kafferjongen page bij den koning werd

[p. 116]

Drie-en-twintigste hoofdstuk.
De bavianenjacht.

ZIJ werd met hare krijgslieden goed verzorgd, terwijl de dappere ‘jongens’ op de bavianenjacht waren.

Oehoehoe had gevraagd of hij er bij mocht zijn, en dat werd toegestaan toen hij vertelde van het avontuur met den aap, die eens den kleinen Bopa gestolen had.

[p. 117]

Vlug beklommen de jonge mannen een berg, waarop ze wisten dat veel bavianen woonden.

Dikwijls hadden deze dieren van uit de hoogte naar beneden gekeken in de dalen en kloven, wanneer de Kaffers jacht maakten op kwagga's en antilopen. Wie had gedacht dat ze zelf ook nog eens zoo gejaagd zouden worden?

Vol schrik vlogen zij naar alle kanten weg, sprongen van rots tot rots, schreeuwden, bromden en lieten den vervolgers hunne groote tanden zien. Soms zaten ze te grinniken op een onbereikbaren tak of rotstop, alsof ze al die mannen daar beneden uitlachten en bespotten.

De jagers scheurden overal hunne voeten open en wondden zich aan de vreeselijke dorens die ‘Wacht een beetje!’ worden genoemd; ook was er meer dan één die in zijn ijver viel en zich een been brak; maar eindelijk gelukte het Oehoehoe, die van zijn eigen jongen baviaan thuis alle manieren had afgekeken, en alle geluiden die hij maakte kon nadoen, een nog heel jong dier tot zich te lokken. Hij deed alsof hij er mee praatte, en het bleef een poosje stil bij hem zitten. Dat gaf den anderen de gelegenheid het dier te grijpen.

Juichend van blijdschap kwamen ze met het baviaantje thuis en brachten het bij de profetes.

De slimme vrouw bekeek het spartelende beest goed, en zette toen een heel bedroefd gezicht.

‘Mijn hart wordt vaneen gereten,’ zeide zij, ‘ik kan van droefheid niet spreken!’ En zij wees naar het eene oortje van den baviaan, dat een beetje geschramd was, en naar zijn staartje waaruit hij een paar haren had verloren. ‘Heb ik u niet vooruit gezegd, dat ik geen regen kan maken, als er ook maar één haar aan het beest ontbreekt?’

[p. 118]

Dadelijk gingen de dappere jongens weêr op weg. Oehoehoe moest weêr meê, want aan hem hadden zij het vangen van het eerste beest te danken.

En waarlijk, het gelukte hem weêr op de zelfde manier een jongen baviaan bij zich te lokken en - aan dit beest was heemaal niets te merken! Nu zou de regen zeker wel los komen!

De profetes ontstak groote vuren boven op een bergtop en liet zich het beest daar brengen. Het werd vastgebonden, en toen moesten alle mannen weer naar beneden gaan. De profetes moest alléén met de geesten spreken.

De menschen beneden zagen haar hare magere armen uitstrekken naar de wolken, alsof ze hen om regen smeekte, en dan weêr dreigde zij ze met een assegaai.

Zij lachte in haar vuistje, want zij kende precies alle teekenen aan de lucht, en zij wist zeker dat er gauw een erge donderbui zou komen.

Langzamerhand begon dan ook de lucht te betrekken, de wind bedaarde, en het werd drukkend warm.

De profetes danste van blijdschap, en maakte allerlei grimassen boven op den berg.

De lucht begon er hoe langer hoe zwarter uit te zien, en nu kwam de vrouw naar beneden; ze begon bang te worden, daar op den bergtop.

Nu kwam er een vreeselijke bliksemstraal, en dadelijk daarop een donderslag, zóó verschrikkelijk, dat alle menschen naar hunne hutten vluchtten.

Het ééne oogenblik leek het geheele land zoo zwart als inkt, het volgende was alles één vlam, - een witte verblindende vlam! Een lange donderslag weêrklonk, en het gerom-

[p. 119]

mel wilde maar niet ophouden. - Wij kunnen ons hier zoo'n Afrikaansch onweêr niet voorstellen. De bliksem sloeg in de toppen van de bergen en groote rotsblokken rolden naar beneden. Eindelijk kwam ook de regen los, maar het is niet te beschrijven, hoe het water ineens het geheele land overstroomde. De uitgedroogde rivieren waren in een paar uur tijds veranderd in wilde bergstroomen, die alles meesleepten.

Twee dagen later was het geheele omliggende land bedekt met prachtig groen gras. Het zaad in de tuinen schoot op en alle menschen waren opgeruimd en tevreden.

De profetes kreeg tien koeien in plaats van vier, en ook Oehoehoe kreeg een koe van den koning, omdat hij het eigenlijk was, door wiens toedoen de jonge bavianen gevangen waren.