Oehoehoe I. Hoe een kleine kafferjongen page bij den koning werd

[p. 81]

Zestiende hoofdstuk.
De uitspraak van den Profeet.

DE profeet ging nu tegenover de mannen op zijne hurken zitten, en keek hen een poos aan. Maar voordat hij met hen ging spreken, moest hij zijne belooning hebben.

‘Waar is mijn assegaai?’ vroeg hij.

‘Wij hebben niets,’ zei Kolelwa, ‘maar over een paar weken zal ik u iets betalen.’

‘Neen,’ zei de profeet, ‘gij wilt mij misleiden; dat probeeren ze allen tegenwoordig. Geef mij mijn assegaai, anders zal ik niet spreken!’

Nu gaf Kolelwa hem een kleine assegaai, maar de profeet schudde zijn hoofd, en wees op de mooie groote assegaai die Kolelwa achter zich op den grond gelegd had.

‘Dat is mijn assegaai,’ zei hij.

‘Die mag ik u niet geven,’ zei Kolelwa; ‘het is de

[p. 82]

mijne niet,’ maar de profeet geloofde er niets van. Er was niets aan te doen, Kolelwa moest hem de groote assegaai afstaan. Nu was de man tevreden. Hij zette een erg wijs en ernstig gezicht en zei: ‘Welnu dan, sla en luister, mijn volk!’

De twee mannen klopten met hunne knods-kerries op den grond en zeiden: ‘Ik luister.’

‘Ik krijg een droomgezicht!’ zei de profeet. ‘Er is een mensch ziek! Neen - het is een koe - het zijn meer koeien dan één.’

De mannen zeiden telkens als de profeet even ophield: ‘Ik luister!’ Maar toen de Profeet van de koeien sprak begonnen hunne oogen te schitteren, en knikten zij elkâar toe alsof ze wilden zeggen: ‘Die profeet weet toch altijd alles, het is een groote profeet!’

De groote man lachte in zijn vuistje, maar bleef nog altijd kijken alsof hij droomde. ‘Ik zie nog meer,’ zei hij. ‘Ik zie een slang in een hut - en een hond. Wat doet de hond? - Hij springt boven op een hut - dat is een slecht voorteeken. - Het is een geest - het is de geest van Oemhlozi, die bij zijn kleinzoon komt om hem te waarschuwen voor een groot ongeluk!’

Kolelwa begon te beven van den schrik! Oemhlozi was de naam van zijn grootvader geweest. Wat zou die hem te vertellen hebben?

‘Ik luister!’ riep hij weer met trillende stem.

De profeet begon nu vreemdsoortige bewegingen te maken en met de oogen te rollen.

‘Ik zie den geest van Oemhlozi!’ riep hij - ‘ik spreek met hem. ‘Het vee van mijn kleinzoon is ziek,’ zegt hij ‘er zijn nu twee koeien ziek, maar al het vee in de kraal

[p. 83]

zal ziek worden en er zal hongersnood komen en droogte, en de vijand zal komen en de kraal in brand steken!’

Kolelwa was voorover gevallen en kermde het uit. Dat was verschrikkelijk! Zijn vriend was ook geheel van streek. Hij vroeg den profeet eindelijk of er niets te doen was, om al die ongelukken te voorkomen.

‘Als gij mij nog een assegaai geeft, zal ik den geest van Oemhlozi er naar vragen!’ zei de profeet. Dadelijk gaf de andere man zijn wapen over, en de profeet zei nadat hij zich omgekeerd en een poos binnensmonds gemompeld had: ‘Ik heb den geest van Oemhlozi gesproken. Hij zegt dat er maar één middel is om al die ongelukken te beletten:

““Mijn kleinzoon heeft een zoontje,”” zegt de geest van Oemhlozi; ““het is zijn oudste zoon en het kind is twaalf jaar oud. Dat kind moet dadelijk gebracht worden naar koning Tsjaka, om hem als page te dienen, en zijn vader en moeder mogen nooit meer met hem spreken!”” Dat zegt de geest van Oemhlozi.’

De vader was diep bedroefd; maar hij bedacht dat het toch maar beter zou zijn, zijn zoontje Oehoehoe naar den koning te brengen, dan dat er zulke vreeselijke ongelukken zouden gebeuren als de profeet voorspeld had.

Toch was hij bang dat zijn vrouw het kind niet zou willen missen, tenminste niet zonder dat zij eerst nog eens met hem gesproken had; en daarom sprak hij met den profeet af, dat deze Oehoehoe dadelijk zelf naar den koning zou brengen, nadat de booze geest uit het vee verdreven zou zijn.

De profeet lachte alweer in zijn vuistje. Ziezoo, nu zou die jongen nooit aan zijn familie kunnen vertellen wat hij gezien had, en de profeet zou er ook nog een kalf aan verdienen, als hij hem naar den koning bracht.