De hane va Job. Euëver deere en luuj oet 't land va Mergraote

[p. 109]

De ow kloek

Veur de Halfindersje* van d'r Hooëf va Welsde in Mergraote,
die 't sjooën ‘aod Heeëlesj’ nog ummer kalt.
es eine boer ein hoon sjlach dan is d'r boer of de hoon kraank
es te pech höbs, ponste eine vinger breeëkke mit ein hoon te taste.

De ow kloek lupt oppen sjuuër
Te zeuke en te dabbe in alle huuksjkes
Mit twelf ganse kling kuuksjkes
Monter en van allerlei kluuër.

Ze vreeëte zich sjarrend rong buuksjkes.
De kloek reupt noe en dan mit sjtuuksjkes*
Kot en hel, es - ofter get ergs wuuër:
'n Kat, 'n krao, of inne vuuër*.

Och ginne deet hun dao get opter din*.
Es Winandus kumpt mit d'r aoswage*
Hoof hae mar mit de sjmik* te tietsje
I g'n loch en in de pooët te zage:
‘A la vaerevieje* weg van g'n din,
D'r zeet nog te jónk veur de vot toe te pietsje*.

Opm. Dit sonnet is geschreven in het dialect van Heerlen
Alleen Winandus spreekt Margratens (r. 13-14)