Const-thoonende juweel
(1607)–Zacharias Heyns–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Looft alle tsaem Godes naem.
Adieu vermaert
Haerlemsch svvaert,
Waer van wy vreught hebben becomen,
Tot deser tijt,
Dies verblijt
'tHert met vlijt,
Dat door druc ancxstich was int schromen.
Ghy Heeren vroom,
Die den Boom,
Des outs geslachts soect te behouwen,
Wt Armoe snoot,
Druck en noot,
Elend' groot,
God wil u genaed'lic bedouwen
Ghy Pellicaen,
Die ons plaen
In't Helicons pleyn hebt beropen.
Sijt ghedanckt seer
Met groot eer,
Meer en meer,
Dat wy met Nectar zijn bedropen.
Den Armen gheest
Tot ghy leest,
Wilt haer ooc nemmermeer beswijcken.
| |
[Folio Rrr4v]
| |
Haer niet verlaet,
'tGae soo't gaet,
Doen haer baet,
so schrift ghi recht dz Trou moet blijcken.
Liefd' boven al,
In dit dal,
Tot d'Armen elc een moet beclijven,
Ghetrou in liefd',
Elck gherieft,
Niemant grieft,
So sal Gods zegen u by blijven.
In liefd' doch groeyt,
Ende bloeyt:
Want Liefd' moet blijcken t'allen steden,
d'Armen Aensiet,
Ionckheyt biet,
Voor 'tverdriet
Troost, en troost alle Christen leden
Aensiet Gods cracht,
Dach en nacht,
Die ons hooghsten leet wel can helpen,
Aensiet liefd' soet,
Hoe die doet,
d'Armen voet,
Laet niet haer noot altijt te stelpen
VVt levend' jonst,
Bemint Const,
Const die den Armen nu doe voordeel,
VVt liefd' bestaen
Hier ter baen,
Sy 'tvermaen,
Dat ghy met ons gheeft sulcken oordeel.
VVt liefd' versocht,
Blijft vercnocht
Te toonen liefd' mild-onbenepen
Aen d'Armen hier,
Goedertier,
Met manier,
Laet sulcx uyt jonsten zijn begrepen.
Nu Met gheneucht,
Noyt meer vreucht,
Alhier laet blijcken d'arme menschen
En haer verschoont,
Troost haer toont,
't Wert gheloont,
Hooger dan jemant mochte wenschen
Dit danck'lick neemt,
Niet vervreemt
Van d'Armen die ons zijn bevolen
Van onsen Godt,
Die 'thoochste lot
Met gebodt,
Gheeft met schijn-cracht voor 'tschaedlic dolen.
Prince.
Hier me Adieu,
Tot op 'tnieu,
Liefd' is 'tfondament naer ons ramen,
Dit met ons kent
Princen jent,
Hier ontrent,
Dat wy door liefd' al herwaerts quamen.
|
|