Const-thoonende juweel

Bij de loflijcke stadt Haerlem, ten versoecke van Trou moet blijcken, in't licht gebracht

[fol. Oo4v]

Balade op den Intrede.

Sacheus de eerste barmhertighe, zaliche.

VVat deucht oyt wracht een mens barmhertich liefdich goet,
Sal den sin van ons Intreey al hier gheven.
Eerst den barmhertighen Sacheus ons ontmoet,
Die Christum herberghden: en daer beneven
veel weldaden aen d'armen heeft bedreven,
Waerom hy selfs na dees hem ginck pogen,
Desen deelde rijcklijck aelmis by zijn leven,
En liet lichten zijn wercken in smenschen ogen,
Waert zaeck dat hy iemant hadd' bedroghen,
Gaf hy vier-vout weder, zoo hy't hadde ghedaen:
Daerom hem Christus oock ginck verhoghen,
Om dat hy sulcke wercken hadde bestaen,
Wert nu Abrams zoon (zeyt Christus zaen,)
En salich zy u huys, en zalicheyt gheniet.
Dit wracht een liefdich mensch, die op den Armen siet.

Tabitha.

Den tweede moet ick hier by voughen,
Wat deucht zy deur barmherticheyt heeft vercreghen:
Siet hier aen Tabitham, niet om zien te vernoughen,
Die altijt wandelde barmhertighe weghen,
Waer door zy heeft ghenoten een wonder zeghen,
Van Petro deur Christi Godtlicke daeden:
Want zy zieck zijnde, end' tot sterven ghenegen,
Iae nu ghetre'en hebbende de dood'licke paeden,
Siet werdet verwect uyt Godts ghenaeden,
Door Petram 'tInstrument, O! wonder Virtuit,
Virtuit van barmherticheyt' buiten alle raeden.
Siet! uit de doot deur Almis het leven spruit,
Iae een eeuwich leven, roupt over-luit,
Geen grooter deucht can een barmhertich mensche
doen, dan zulcken daer Godt zelfs om wensche.

[fol. Pp1r]

Cornelius Centurio.

Cornelius Centurio een wonder Instrument,
Heylich, Godt-vresende, die hem oock beminden,
Noit wiste beter te doen, dan een present
te geven aen d'Armen, Godes gesinden:
Seecker hadde deesen Godts vriendt beter connen vinden,
Hy haddet voorwaer te wege gebracht:
Doch om dat hy Godes hert te recht kinden,
Heeft niet beter dan aen d'Armen gedacht,
Denckende 'tzijn siende goden, die welck' haer clacht
tot Godt doen, die hy ons rocommandeert
zoo zeer, end' deeldt zijn goet door goddelicke cracht:
Waerom hem Godt door zijn woort heeft vereert,
End' den geest geschoncken, ! rijckdom weert.
Soo dan een grooter deucht wracht een mensch spoedich
dan die d'Armen bemint uyt liefd' overvloedich.

Den eerste ongodt-salighe. Iscariot.

Nu wat quaet een gierich mens onvroet,
Can men hier oock ripelic wel bewysen,
'tEs voorwaer giericheyt, giericheyt die't hem doet,
Wt veel Exempelen, dit eerst sal rysen
in Iuda Iscariot een gierich afgrysen,
Hoe hem giericheyt onvroeden, en de maecte een onruste,
Die welcken wy hier affbeelden met deese advysen,
Die zijn eygen Heer deur giericheyt verradelick custe,
Nochtans hy zijn giericheyt zoe quaelick bluste,
Dat hy hem verhingh, end' bracht in doots smerte,
Door de straffe Godts, dees (zeg ick) onluste
maect giericheyt giericheyt in s' menschen herte,
Deur giericheyt bedreeff den booswicht dees schad'licke perte:
Soo dan geen dinck een gierige meer verwoet,
Dan giericheyt zelffs, die zulcken quaet voet.

[fol. Pp1v]

Ananias met Sapphira.

Besiet oock Ananiam met Sapphiram aen,
Wat mocht haer giericheyt troosten off baeten?
Iae door die waeren zy zwaerlick belaen,
Om dat zy recht aelmissen gingen laeten:
Waerom Petrus met recht haer schynt te haeten,
Seggende: hoe heeft u den Duyvel zoo beseten,
Hoe onvroet u de giericheyt, ghy gierige vraeten,
Hoe zijt ghy in giericheyt zoe onvermeten,
Achterhouden u geld, gaet d'Armen veten:
Siet! ghy hebt gesondicht Godt en zijn geest.
Hoe onvroeden haer giericheyt? als men 'tquam te weten
dat zy't besturven geheel bedeest,
Deur giericheyt quam haer over des doots tempeest,
Op een staende voet zoo werdet verbreyt
Wat quaet een gierich onvroet, te weten giericheyt.

Midas.

Aenschout een Heydens Prins in zijn giericheyt blaecken:
O! giericheyt, giericheyt, bedriechelicken schijn,
Dees wenst deur giericheyt het geen hy conde raecken,
Dat het soud' werden gout, onvroed'licke pijn,
End' gierich vreckich quaet, jae dodelick venijn,
Door zijn vreckige wens most' deesen den doot sterven,
Eetend' zijn eygen doot, in gout verandert wijn,
'tWelc hem heel maect onvroet, dat hy meste beerven
een schrickelicken doot, zie wat ghy doet verwerven,
Onvroetend' zoo een mens. ! ijselick gesicht,
Des giericheyt onvroet, ghy doedet oock verderven
een mens die u bemint, deur u gierige schicht,
Die zeer onvroedelick in 'smenschen herte vlicht.
Siet dan t'schrick'lickste quaet, 'twelc maect onrust, ende vroet,
Is zelffs de giericheyt die in een gierige wroet.