|
| |
| |
| |
Balade op den Intrede.
Speelcoornen wyt vermaert, u reyn ernstich versouck,
(Met dat hier wort vertoont) wy gheern met ionst wat stilden
Wat deucht oyt heeft ghewracht een mensch bermhertich klouck
Vraeght ghy, dus compt voor an, Den Bermhertighen milden,
Met open Borss' in hand, recht off wy toonen wilden,
dat sulck een is bereyt elck te helpen met vreucht,
Hem volght een Armen dan, vry als met dusent schilden,
voor druckx ghewelt bewaert, door dat hy is verheucht,
Om dat dees milden heeft, hem ghedaen sulck een deucht,
Dat men an syn ghelaet, niet aan vreucht can anschauwen,
Een Sant-looper, Psalmbouck in sijn handen ghy meucht
sien, dwelck streckt tot bewijs, dat hy vry sonder rauwen,
syn tyt deurbrenght met vreucht, siet dits voor eerst t bedauwen,
Het deuchdich vreuchdich werck, van een bermhertich mensch,
Daer sulck eenen regiert heeft d'armen synen wensch.
Met het hooft onghedeckt compt dan antreden reyne
Een arm Danckbaeren Mensch, de handen op dat pas,
dancbarich 'tsaem gheleyt, toonende in't ghemeyne
de deucht die heeft ghewracht, den milden Liefdich ras.
't Lants. vvelvaert volght daer an, op thooft wat Coorn-gewas
Dat triompheert en sticht, hebbende in syn handen,
In purpur schoon ghecleet na syn eysch so ic las,
Waer mede wy verstaen, dat waermen liefd' siet branden
tot d'arme liefdich goedt, dat daer altyt de landen
welvarend' syn met spoet, bevrijt voor swaer ghesucht.
Den Deucht verconder dan, lijfverwich met verstanden,
Met een Basuyn in d'hand', heetende Goet gherucht,
Comt oock lievelick voort, vvtbeeldend' onbedacht,
Een die de deucht verbreyt, ten Westen en ten Oosten,
Van die bermhertich milt d'Arme liefdich vertroosten.
In't groen jeuchdich en schoon, comt dan Gherusten-Gheest.
| |
| |
blymoedich vroylick voort, in d'hand een spieghel schoon,
Daer in hy hem selfs siet, gherust sonder tempeest
Die den bermhertighen, erft wt ghenaed tot loon,
de Liefde Gods op 'tlest snee wit op 'thooft een Croon,
Met een Kint op den arm, comt dan lieflick antreden.
Welcx personeringh reyn wy hier bringhen ten toon,
Om wt te beelden nu, en te toonen met reden:
Dat hy die d'arme oyt trooste, als Christi leden,
Dat hy deur hulp van God sulcke deucht heeft gevracht.
Dat hy de Liefde Gods bermhertich, en vol vreden
Ghenadich oyt verwerf, en op hem heeft gebracht,
Hier, en hier namaels oock, aensiet dit is de cracht
die deucht te weghe bringht, gebaat op liefd', en ionst
Die d'arme Liefdich troost, verwerft des Hemels wonst.
Des synde ghepasseert, so volcht dan onbedocht
d'Onbermhertigen gier, chierlick en troth ghecleet,
Met een ghesloten hande', en Bors' vast toegheknocht,
Toonend' een sleur gesicht, tot d'armen onbereet,
Dies tot VVraeckgiericheyt, met een ghesichte wreet,
Een Arme mensch hem stelt, 'troot cleet synde gegeven,
Willende desen vreck dooden, of doen groot leet,
En volght hem na al dicht, met blinckend' sweert gheheven.
d'Ander door Onverdult, wilt hem selfs nemen 'tleven,
In swart synde ghecleet, d'welck syn nature voed'
Waer med' wy voor beghin willen te kennen gheven,
Wat voor verschrick'lick quaet, een ghierich mensch onvroet
oyt heeft ghewracht, 'tblijckt hier: want die syns naesten bloet
toornich wtstorten wilt, of syn eygen verghieten,
Een verschrickelick quaet sietmen dat die ghenieten.
En tot vervolgh van dit, en tot bewijs van't quaet,
Dat desen Ghierigaert noch voort brenght onbequaeme,
't Verdorven lant comt dan, eylaes in armen staet,
Op t'hooft een Cooren-velt, verstroyt, bedorven, t'same
met slependen Standaert, een ydel hand' vol blame,
| |
| |
gheen of Neeringh cleen wy oyt daer door verstonden,
Deur dit en ander meer, volght dan de quade fame
met Vleughels wyt ontdaen, vol ooghen, tonghen monden,
Sijnde als 'tsynder straf de werelt door ghesonden,
om te verbreyden wyt sijn leven, wreet en fel,
De Conscienti quaed. volght dan ontrust, ontbonden,
Onreyn, vul, en bevlecht, waer door men mercket wel
Dat hy heeft in't ghemoet onlydelick ghequel,
Dit heeft dies so ghewrocht desen mensch onghenadich,
Dus is hy beyde hem, en synen naesten schadich.
Ghods schrickelicken toorn rechtveerdich in't ghericht
vertoont hem dan voor 'tlest, met een tors claer ontsteken,
een waeghschael in de hant recht even van ghewicht,
Bewysende het Recht oordeel dat hy sal spreken,
Dat den Bermhertighen, wrocht vreucht na het behooren
So heeft den gierichaert, ghewrocht veel droeve treken
heel verscheyden van aert, onghelijck achter en vooren,
De een wrocht 's Lants welvaert d'ander t Lants verstooren
De een wrocht deuchts vermaen d'ander 'tlastren altijt,
Deen Rust in't herte baert, d'ander onrustich smooren
In't coort, de een werckt Liefd, end' ander niet dan nijt.
Daerom tot een Besluyt, so blyckt dan breet en wijt
Dat d'een oyt wracht een deucht dier veel doet vreucht verwerven
Dander, een schricklick quaet dwelc veel bringht in't verderuen.
In Liefden groyende.
Ick wensch om 'tbeste.
Celosse.
|
|
Auteursrechtvrij