(Maar Goldstein hoeft geen hand meer uit te steken, want Ezra loopt zelf tussen de angstig voor hem terugwijkende congresleden door naar het raam, stoot het open en gaat naar buiten)
Hij heeft het niet gedaan, hij offert zich op, hij offert zich op!!
(kijkt ontzet naar buiten)
Ze komen de trappen op! Ze halen hem van de trappen af! Ze hebben hem te pakken! Ze...
(Hij slaat de handen voor de ogen en keert zich af, terwijl het tumult plotseling tot een massale schreeuw oploopt)
(is in uiterste smart naar het raam gelopen, komt terug en roept, terwijl ze wankelend het toneel verlaat, in een van pijn doorscheurde exclamatie uit:)
O Ezra, Ezra! O Israël!...
(De andere Israëliërs verlaten achter haar het toneel, verslagen en in grote droefheid)
(Het tumult sterft weg. De vergadering heeft het ietwat overrompeld en verbijsterd aangezien. Men kijkt nu elkaar zenuwachtig en verslagen aan, en weet eigenlijk niet goed wat te zeggen. Snakegrave Bowden is de eerste die zijn behaviour weer terug heeft, en die verklarend uitbrengt:)
Ja ja, het Midden-Oosten.
Maar... wat hebben ze met hem gedaan?! Bode, wat...
(Maar de bode staat zelf nog als verlamd voor zich uit te kijken en kan geen woord zeggen)
Maar... ik begrijp het nóg niet. Wás dat nou de moordenaar?
En waarom riepen die anderen dan: ‘Onschuldig’?
Begin er niet aan, mensen, begin er niet aan. Dit is een temperament waar wij níét achterkomen, werkelijk.
We doen het beste ons daar zo snel mogelijk overheen te zetten.
Absoluut. 'n Incident. 't Zoveelste. En waarschijnlijk niet 't laatste.
(Maar het is 't merendeel der vergadering aan te zien dat zij de verslagenheid nog niet zo vlúg kwijt zijn. Ze gaan afwezig, respectievelijk hoofdschuddend, zitten. Bogdanowitsch echter, die dat bredere standpunt blijkbaar makkelijk delen kan, tikt met de hamer)
De Oekraïense afgevaardigde had het woord.
(deze komt ietwat versuft overeind, raapt verstrooid wat papieren bij elkaar en probeert zich te concentreren.
Auteursrechtelijk beschermd
