Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 33]

Onbenoemde

Benoembare onbenoemde
verscholen tussen gewassen,
de dromen, de daaglijkse kleren.

Hoor hoe mijn lippen u roemen,
mijn schouders willen u torsen
uit wildernis en uit wereld.

Bij mij is het zachter te toeven
dan in de monden der anderen,
die harder zijn en bedroefder.

Ik wil dat mijn nieuwe bezieling
u vindt in het holle der stilte,
u graaft uit het nachtelijk water,

het zwijgende en het diepe.