Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 32]

Spreken

Ik krabbel haastige woorden
op het ezelsoor, op de lente,
op het gevoel van de avond.

Ik hamer de stenen wakker
met de voorhamer van mijn klinkers,
ik roezemoes aan de oren

van de wegstarende bloemen;
het aanslibsel van de klanken
ligt op het strand van de stilte.

Ik wil een geroep beginnen
boven de bergen des hemels,
onder de tong van de kruiden.

Eindelijk moeten we spreken.