Gehuchtenboek

Maaslandse gezichten

Hammerbrücke

Romantisch en wild is het rond de Belgische Hammerbrücke. De rivier de Geul stroomt in de verlatenheid van het dal

[p. 34]

langs een van de donkere pijlers. Ernaast ligt een oude groeve waar vroeger blauwsteen gewonnen werd. Een wankel bruggetje moeten we over, bestaande uit boomstammen. Het begint te waaien en te sneeuwen.

Tegen een van de pijlers van de brug staat een grauw, verwaarloosd monument met namen van militairen die in de vroege morgen van 10 mei 1940 onder het puin van het viaduct de dood vonden. Ze hadden 't de lucht in doen springen om de Duitse aanvaller tegen te houden. De tekst is in het Frans: ... ‘Ze hebben hun zending vervuld, wetend dat ze er de dood bij zouden vinden’.

Een klein groepje huizen nabij de brug. Een troep ganzen trekt snaterend de weg over naar de mesthoop. Kleine stalletjes met koeien. Daarbinnen zijn man en vrouw bezig.

Als de sneeuwjacht opgehouden is gaan we terug naar de Hammerbrücke. Het viaduct ligt vastgeklonken in zijn duisternis. Het land er omheen is bebost en verlaten, zonder enige menselijke bedoening op deze winterse dag. Boerderijen liggen verzonken in hun doodsslaap. Op de meest veraf gelegen paden en wegen is de brug nog te zien. Langs zwarte hagen en doorweekte velden is in de diepte de spanwijdte zichtbaar tussen twee beboste hellingen, verloren en zuchtend onder de dreiging van regen- en sneeuwvloed.

De Geul stroomt er beneden woest en in velerlei bochten. Voorgoed schijnt de landelijkheid van het zomerse grazen van koeien onder deze brug verdwenen. Het is hier al bitterheid en koude.