Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof
(1737)–Maria van Hengel–
AuteursrechtvrijOm in ongevoeligheid ons door het Geloof by Jesus te houden.1.
GY dorst, na dorst, verlangt maar na verlangen'
Beklemde ziel! blyft g' al aan Jesus hangen;
Daar Jesus u nog troost nog hulp en bied,
Ja; anders eist Hy niet.
| |
[pagina 163]
| |
2.
Gy staat verbaast, en met uw schuld verlegen,
Nog klaagd g', och zag ik eens myn schuld ter degen!
Meend gy, dat hem dit kermen niet verdriet?
Neen; anders eist hy niet.
3.
Daar uw geloof zo heftig word bestreden,
Gy loopt hem na met zondige gebeden,
Hoe! wilt g' hem dwingen, als hy van u vlied?
Ja; anders eist hy niet.
4.
Daar Petrus zeid: Ach Heer! ik ben vol zonden!
Gaat van my uit. Bergt gy u in zyn wonden?
Loopt gy tot Jesus, nu g' uw zonden ziet?
Ja; anders eist Hy niet.
| |
[pagina 164]
| |
5.
Gy kleeft maar aan; u stuit nog schaamd nog vrezen,
Gy denkt, nog wierd de vrouw haar kind genezen,
Die Jesus eerst maar als een hond verstiet?
Ja; anders eist hy niet.
6.
Gy ziet, nog voeld; hoe derft gy langer hoopen:
Bestaat uw' heil in draaven, en in loopen
Naar Jesus, daar hy uw gezigt ontschiet,
Ja; anders eist Hy niet.
7.
Gy zoekt, maar 't mist u alles in 't gevoelen,
Nog rust ik, zegt gy, in 't onrustig woelen:
Of 't alles mist, dit zoeken, is nog iet,
En, anders eist Hy niet.
| |
[pagina 165]
| |
8.
Of 't ongeloof al roept, 't is al verlooren,
't Geloof zegt, neen; ik weet, ik ben verkooren,
In 't zoeken blykt, dat Hy my nooit verstiet,
Wel, anders eist hy niet.
9.
Myn anker hegt, ik kan de diepten pylen,
't kleeft aan de rots, belet my 't onweer 't zylen,
'k Roei naa de ree, die 't herten-oog bespiet,
Wel; anders eist Hy niet.
|
|