Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof

[p. 166]

Meditatie.

Over de genadige Verlossinge, die ons de Heere geeft midden in de bezoekinge, den 13. Novemb. 1673.

Hoe wonder hebt gy 't Vader met my voor?
Gy trekt my dog in 't slaan, met liefden-zelen,

Kan dit verdrag, dit stag'rig kind nog strelen,

Wiens hert nog zugt, nog klagt, brengt voor uw oor.

Ja zugt, om dat het nooit van herten zugt,

't Belyd zyn schuld, en roemd uw heilig oordeel;
Maar Lippen-dienst, wat brengt die weinig voordeel,

Is 't herteloos? by u is 't zondervrugt.

[p. 167]

3.

 

Dit hert en wierd door slagen nimmer dwee,

 

Maar door uw liefde is 't zeer ligt te breeken,

 

Als gy eens aan de ziel van troost wilt spreeken,

 

't Berst uit: daar zugt de mond, en 't herte mee.

't Is zoo bekommert! och nu smeekt het Heer!

Geeft, dat wy nooit tot dwaasheid meer vervallen:
Maar ons beloften, die in nood wy allen

U deden, u betalen t' uwer eer.

Weer schyndeugd, trots, onregt, en gierigheyd,

Onlust in 't woord, waar door wy staag u tergen,
't Kwaad, dat wy in den boesem diep verbergen,

Roei uit, want dit 's dat gy ons 't meest verwydt.

[p. 168]

6.

 

Gy hebt ons uit getrouwigheid bezogt,

 

Ons land en kond de weeld niet langer dragen,

 

Zoo heiligt dan ons hert, door deze slagen:

 

Wat baten 's ons, zoo 't geen bekering wrogt.