Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof
(1737)–Maria van Hengel–
AuteursrechtvrijDat die met Christus vereenigd is, behoord nooit te vreezen.
Als ik myn Jesus voel, zoo is myn ziel geneezen,
Als ik hem niet en voel, ben ik in staage vreezen,
Dat komt door 't ongeloof, dat stuit, als 't voeld nog ziet,
't Geloof houd Jesus vast, al voeld het Jesus niet.
| |
[pagina 84]
| |
Als hy in 't schipken is, geen onweer kan het schaaden,
Die in gevaar hem bidt, behoud hy in genaden,
Zegt Heer, Ei stild den storm, van myn onrust gemoed!
Dat g' eens deed aan de zee, nu aan myn ziele doed.
Schoon hy u dan bestraft, eerst zal hy 't onweer stillen,
Zoo maakt hy u bekwaam, tot hooren en tot willen,
Van al wat hy gebied; 't geloof word zoo versterkt,
Het overwind de vrees, die al de onrust werkt.
'k Heb lang myn ziel gekwelt, om 't missen van 't gevoelen,
Nu is dit nog myn rust, in dit onrustig woelen,
Te hangen aan de rots, door 't anker van de Hoop;
Die maar aan Jesus kleeft, en mist nooit in zyn loop.
|
|