Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof
(1737)–Maria van Hengel–
AuteursrechtvrijOver de noodwendigheid, van zelfs verleegentheid, alleen spraaken, en uitschietende Gebeeden.
GY overtuigd my van uw waarheid!
Bestraal myn duister, door uw klaarheid!
| |
[pagina 71]
| |
Op dat ik u regt kennen mag,
En kennende, u mag beminnen,
Dat my, uw Majesteits ontzag,
Doe al verzaaken, wat myn zinnen
Door tooverkunst, wist in te winnen,
En my van u te scheiden plag.
Myn Konink, niets is zoo bevallig,
Hoe heerlyk 't is, en hoe lieftallig,
Dat buiten u, myn ziel rust geeft;
Ja of my 't schepzel, wil bekruipen,
Door schyn van goedheid, die het heeft,
Om neffens u, in 't hert te sluipen,
'k En zal nooit, voor dien afgod stuipen,
Zoo lang myn Jesus in my leeft.
| |
[pagina 72]
| |
Dit 's herssenvreugd, maar trek doch voordeel,
Uit uw verligt verstand en oordeel,
Heeft Jesus door zyn trouwe min,
My aardworm, tot zyn Bruid verheven?
En zou myn zinnelooze zin,
Myn hert nog doen, aan 't schepzel kleeven?
Neen; 'k zal 't in 't hert geen plaats meer geeven,
Daar mag niets by myn Jesus in.
Och waar 't gelykt uw woorden uiten?
Sloot gy al 't zielverraad zoo buiten?
Maar gy zyt anders overtuigt,
Dien Hertenkenner ziet uw treeken,
Hoe gy u voor dien Afgod buigd,
Terwyl gy hem beveynst komt smeeken,
Wilt u dan aan uw lusten wreeken
Daar uit gy gal, voor hooning zuigt.
| |
[pagina 73]
| |
Hy stort op u zyn gulden Reegen,
En wil dat gy van deezen zeegen,
Ontvanger zyn zult, voor 't gemeen,
Die stroomen moeten buiten vlieten,
't Is ontrouw, houd gy 't maar alleen.
Den Armen moet zyn deel genieten,
Hy zeid, 'zoud d' uitgift u verdrieten?
't Is 't myn; Ik gaf 't u maar te leen.
Ontelbaar tuigen, doen my weeten,
Wat zonden zyn, en niet en heeten;
Dit 's 't ziel verraad, dat meest verleid,
Och! help my die met magt bestreien,
't Is Ongeloof, en Gierigheid,
En eigen Liefde, niet te scheien
Van 't hert, Ei wilt s' er niet in leien!
Of maak my 't hert met een dan kwyt.
| |
[pagina 74]
| |
Ik werp het willig, voor uw voeten,
Zoo gy het maakt, zal 't weezen moeten
'k Neem nooit die zorg weer t' mynen last,
Gy zults ook nooit weer overgeeven;
Wat gy eens aangrypt, houd gy vast!
Daar mag ik zorgeloos op leeven,
Een Christen, wat zou die doen beeven?
Daar 't alziend Oog zoo nau op past.
Zyn 't niet myn Heiland 't vlees zyn lagen,
Die 't hert my doen, zoo zorgloos waagen,
Daar gy my stryd, en werk gebied?
En 't smalle pad zoo stip betreeden;
Ja, dreigt gy, ieder mistrée, ziet
Die, word ze niet met smert beleeden,
Uw ooren toestopt, voor myn beeden,
Doet dit, maar zorg voor d' uitkomst niet.
| |
[pagina 75]
| |
Zou 't vlees uw hert tot Jesus brengen?
Die daar zyn lust nooit zou gehengen?
Neen; daar toe is de geest van nood,
Dit 's blindlings u te laaten leyen,
Of gy 't niet vat; als ik 't gebood;
Uw wil dan na myn wil te vlyen,
En voeld gy hulp nog troost in 't stryen,
Dan nog al hoopen in de dood.
Maar mag een ziel, die zugt, nog klagten?
Geloovig uit uw geest verwagten?
Ja stomme beed'laresse byd',
Maar 't hert is dood; wel dat 's de reeden,
Al schreyt gy niet, uw nood die schreyt;
Daar heeft myn Jesus voor geleeden,
Al hoord hy dan, nog klagt, nog beeden,
Nog ziet hy myn verleegenheyt.
| |
[pagina 76]
| |
Dit de reen van 't angstig woelen,
Gy eist geloof; en ik gevoelen.
Ontbind myn Heiland maar die strik:
Ik zal 't u zoo gerust vertrouwen,
In doods gevaar zyn zonder schrik
Gy zult my 't noodig niet onthouwen,
Maar my uw heil noch doen beschouwen,
Geloovig; voor den laatsten snik.
't Valt zwaar; in duister staag te wand'len;
Maar wilt gy Heer, met my zoo hand'len?
Zoo is't my heilzaamst, voor dees tyd,
Gy laat my uit uw Oog, nooit dwaalen,
Al klaagt myn ziel, ik ben hem kwyt;
Nog zal 't uw voorzorg, zoo bepaalen.
Gy zult myn pad, met ligt bestraalen
Of zelfs my leiden, daar gy zyt.
| |
[pagina 77]
| |
Zoo meent gy 't deel der Lievelingen,
Uw Jesus uit de hand te wringen:
Maar door wat regt? Ik eist om niet,
Die raadloos staat om hulp verleegen,
Hy nooit mistroostig, van hem stiet,
'k Heb part nog deel, aan deezen zeegen,
Most ik hem door myn deugd, beweegen
Die maar op myn elende ziet.
Zou 'd dan al, d' Arme toebehooren,
Dit heil? Ja; al zyn uitverkooren,
Wie tuigd; dat gy zyt van dit tal?
Die my niet anders, doed beoogen,
Als niets te zyn; en Jesus 't al;
En na myn kinderlyk vermoogen,
Met hert en mond zyn lof verhoogen,
Zoo lang ik adem scheppen zal;
| |
[pagina 78]
| |
'k Vind in 't bespieglen van uw goedheid,
Uw Raad en Majesteit; meer zoetheid
Als 't waerelds wigt in 't aards gebied;
Dit 's Heerlik zyn; uw eeuwig looven
Hier stamlend' leeren, 't nieuwe lied;
Om met die Hemels schaar daar boven,
Daar nooit myn stem en zal verdooven,
Te zingen, anders wens ik niet.
|
|