Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof
(1737)–Maria van Hengel–
Auteursrechtvrij
[pagina 64]
| |
Om de ydele Gedachten tegen te gaan.
Myn ziel, wel spilt gy zoo den tyd?
Dat gy laat uw gedagten zwayen,
In 't wild? Wie zal 't gewisse payen,
Als het u dit te laat verwyt?
Gy vind u boven 't woords bevel,
Verpligt door uw beloft, en eeden,
Niet meer dien dwaalweg in te treeden,
En egter doed gy 't evenwel?
Word by den Regter opgesteld
Niet woorden slegs, maar ook gedagten,
Wat hebt g' een Reekening te wagten?
En nog myn ziel al niet onsteld?
| |
[pagina 65]
| |
Zyn zeegen, heeft u nooit geraakt,
Om 't hert, van 't ydel af te keeren
Zyn dood, die u most sterven leeren,
U daar toe nooit regt willig maakt.
Al 't kruis word van u afgebeen,
Niet in 't gemeen, maar elk bezonder,
En zoekt gy Jesus? Zoo is 't wonder,
Want die ging langs den kruisweg heen.
Wel vond gy Heer, nooit herder hert?
Vind ook uw eer in 't overtuigen,
Een doode ziel, die zig nooit buigen
Liet, na 't gewigt van 't kwaad, tot smert.
Toont hoe zy dwaaslyk overslaat!
Het geen ligt nooit, en zal gebeuren,
Die 't hert van 't ydel niet kan scheuren,
Ontweldigt haar dit ziels verraat.
| |
[pagina 66]
| |
Doet door de strengheid van uw wet,
Myn wandel daar, tweestrydig tegen,
Den vloek my voelen; en verleegen,
Staan; uitzien, wie my daar van red?
Ei breekt daar door, dees harde key!
Maakt van dees oogen, tranen beeken!
Dan zal s' om troost vrymoedig smeeken,
Die 't nooit gebrooken hert ontzey.
Dan heeft de wet, zyn werk volbragt,
Als zy u overtuigd van zonden;
Kom dan myn ziel, na Jesus wonden,
Daar werd dit harde hert verzagt.
Zoekt hulp, daar s' u is toebereid!
Die zig liet voor uw zonden straffen,
Kan u alleen, dit heil beschaffen
Dat hert en oog uw schuld beschreid.
| |
[pagina 67]
| |
Daar nooit de wet, verbreeking wrocht;
Mag zoo een ziel, tot Jesus naaken?
Wat zoud haar 't heilig offer raaken?
Die nooit haar doodschuld tot hem brogt.
Neen Jesus Bloed komt niet te baat,
Die 't kwaad wel ziet, en niet kan zugten,
En of ze kend haar bittre vrugten,
Nog klagten stort, nog zonden laat.
Waar toe u zelf die strik gesteld
Myn ziel, dit 's weer uw oude wezen?
Hy kan verwonden en geneezen,
Kom, klaag hem maar al wat u kweld;
Ja; die tot Jesus komen kost,
Hy moet my trekken, zal ik loopen,
Breekt hy 't geslooten hert niet open,
Daar werd nog zugt, nog klagt, gelost.
| |
[pagina 68]
| |
Maar of verdwelmdheid my ontzeid
Al 't heil, myn hoop stuit die gedachten
Al hoord myn Jesus zugt nog klagten
Nog ziet hy myn verleegentheid.
Laat nooit de hoop uw hert ontvlien,
't Is ligt na by, dat gy zult hooren,
Waar dwaalt gy heen, myn uitverkooren?
't Is tyd, om naar u uit te zien.
Dat deeze stem nooit door en sloeg,
En gy nog mist dit liefdeteeken,
En schort niet, aan uw Jesus spreeken,
Maar 't is in 't hert niet stil genoeg.
Die over zee, en wind, gebied,
Kan ook dit ydel hert haast stillen,
Hy kan d' onwillige, doen willen,
Dit is 't; daar al myn hoop op ziet.
| |
[pagina 69]
| |
Wel op die hoop, nu dan gerust,
't Gekrookte riet, word nooit verbrooken,
Nog 't glimmend Vlas, geblust in 't zmooken,
Dit zyt gy immers, wel bewust.
Ja; dit heeft zoo 't verstand gevat,
Maar had uw geest my onderweezen,
En my geloovig dit doen leezen
Die kennis had, meer kragt gehad.
Doorzoekt u zelvs al met verdrag;
Of zoekt gy weer, uw ziel te kwellen?
Neen; maar dit hert, gerust te stellen,
Met iets, daar 't vast op steunen mag.
Wel zegt dan, wat gy hebben most?
Uw Vader zal 't u ook al geeven;
Dat ik, die kennis mogt beleeven,
En 't geen ik weet, gelooven kost.
| |
[pagina 70]
| |
Denk d' uur en is noch niet vervult,
Maar nooit heeft my die hoop bedroogen,
Wilt dit in al uw doen beoogen,
't Is zeeker dat gy 't krygen zult.
'k Heb 't Hertenkenner u vertrouwt;
Geef dat ik in die hoop mag vinde,
Een teeken dat gy myn beminde,
En dat ze daar door nooit verflouwt.
|
|